Farsa pani Heni to tytułowe opowiadanie, w którym główną bohaterką jest młoda panienka o imieniu Henia. Jest to siedemnastolatka marząca o karierze na wielkich scenach operowych. Dziewczyna ma głowę pełną pomysłów i marzeń, lecz do ich spełnienia potrzebuje męża. Stryj, który jest opiekunem Heni, przedstawia jej następujące ultimatum, znajdź męża, a będziesz wolna. Długo się nie zastanawiając Henia zawiera transakcję wiązaną z Tytusem Chojeckim. Ona potrzebuje swobody, a on pieniędzy. Problem pojawia się dopiero po latach, kiedy mężczyzna, dochodzi do wniosku, że przyszedł czas, aby założyć rodzinę. Wyrusza do Paryża szukać Heni, chce wolności, ale jak się okazuje życie jest przewrotne, a rozwód nie jest sprawą oczywistą.

Maria Rodziewiczówna żyła w latach 1863-1944. Chodź jest to jedna z popularniejszych pisarek ówczesnej Polski to poczytność jej książek obecnie nie jest zatrważająca. Dopiero po przeczytaniu książki Farsa pani Heni zaczęłam się zastanawiać, co może być tego powodem. Na pewno nie język, bo chodź archaiczny to nie znajdziemy tam zdań wielokrotnie złożonych, niezrozumiałych czy trudnych w interpretacji. Proza Marii Rodziewiczówny to idealny przykład na to, że unikamy klasycznych lektur rodzimych autorów, mając w pamięci traumę ze szkoły. Faktem jest, że mając szesnaście lat katorgą było dla mnie czytanie opasłych tomów literatury o mało współczesnej tematyce. Teraz, jako czytelnik dojrzały, ciekawy świata i historii, wiem, że w książkach sprzed lat znajdę uniwersalną mądrość i kilka niezmiennych prawd życiowych.

Postać Heni jest wyraźnym przykładem emancypacji kobiet XIX wieku. Jako kobieta wyzwolona i uparta, dążyła do celu nie patrząc na konsekwencję. Talent i chęć zrobienia kariery stały się dla niej największą motywacją. Autorka poddała wątpliwości tezę, jakoby kobieta spełniona zawodowo była uosobieniem szczęścia. Chodź Henia, a właściwe Harriet spełniła swoje największe marzenie, tylko prawdziwa miłość, chodź usłana poświęceniem, może być dla niej błogosławieństwem. W mojej opinii autorka popiera emancypację kobiet, ceniąc kobiety otwarte na świat, a to że Henia znalazła miłość tam, gdzie się jej najmniej spodziewała i dla niej poświęciła karierę, tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że siła miłości jest niedoceniana.

W utworach Marii Rodziewiczówny znajdziemy również motyw silnego przywiązania do ziemi ojczystej. Związane jest to oczywiście z wartościami, jakie wykreowały się w związku z przeszłością historyczną i tradycją.

Moje spotkanie z prozą Marii Rodziewiczówny uważam za niezwykle udane. Farsa pani Heni to utwór pełny humoru, a postać głównej bohaterki niejednokrotnie wywoływała uśmiech na mojej twarzy. Atutem są świetnie skontrowane dialogi, mogłabym się jedynie przyczepić do tego, że pośpieszny rozwój wydarzeń nie pozwolił mi w pełni poczuć klimatu tamtych lat.

Farsa pani Heni to tytułowe opowiadanie, w którym główną bohaterką jest młoda panienka o imieniu Henia. Jest to siedemnastolatka marząca o karierze na wielkich scenach operowych. Dziewczyna ma głowę pełną pomysłów i marzeń, lecz do ich spełnienia potrzebuje męża. Stryj, który jest opiekunem Heni, przedstawia jej następujące ultimatum, znajdź męża, a będziesz wolna. Długo...