Klasyczne dzieło, momentami chaotyczne i przyciężkawe, ale krótkie i pomocne. Ocena 7* nie jest odzwierciedleniem moich wrażeń z lektury, tylko tego, że "Erystyka" należy do żelaznego kanonu eseistyki i myśli filozoficznej, i jako taka, niech błyszczy na LC, może komuś wpadnie w oko. Zresztą, nawet jeśli nie jest się sroką, chyba każdemu zależy na tym, żeby orientować się, kiedy rozmówca dopuszcza się manipulacji, i samemu manipulować, ... oczywiście w słusznej sprawie (piszę o tym zupełnie poważnie).

Pewnie ciężko będzie mi zapamiętać te wszystkie manewry, trochę szkoda, że nic nie ma o metodach zgładzania medialnych troli, ale przypomniałam sobie w trakcie lektury, i mam nadzieję, że już zapamiętam, że argumentum ad personam obnaża brak innych, rzeczowych argumentów, oraz że nie z każdym da się dyskutować (na dany temat bądź w ogóle). Schopenhauer niespodziewanie objawił tu swoją optymistyczną naturę, wg Schopenhauera da się pogadać z co najwyżej jednym (uwaga: nie jedną - patrz: dzieło tegoż autora "Feministyka, albo sztuka obchodzenia się z kobietami") na sto potencjalnych dyskutantów.

"Najlepszą radą jest zatem ta, którą podaje już Arystoteles w ostatnim rozdziale Topik: Nie dyskutować z pierwszym lepszym, lecz tylko z takimi, których znamy i o których wiemy, że mają dość rozumu, by nie prawić takich absurdów, których sami się muszą potem wstydzić. Należy dyskutować za pomocą argumentów, nie zaś pomocą apodyktycznych wypowiedzi, należy argumentów tych wysłuchiwać i w nie wnikać. Należy wreszcie dyskutować z ludźmi, którzy cenią prawdę, lubią słyszeć słuszne argumenty także z ust przeciwnika i są dość sprawiedliwi, aby móc znieść świadomość, że nie mają racji, jeżeli prawda jest po drugiej stronie. Wynika stąd,, że wśród setki ludzi znajdzie się może jeden, z którym warto podyskutować. Reszta niech mówi co chce, bowiem desipere est juris gentium [Ludzie mają prawo być głupimi]. Pamiętajmy o tym co mówi Voltaire: La paix vaut encore mieux que la verite [Spokój jest jeszcze więcej wart niż prawda], a pewne przysłowie arabskie brzmi:'Na drzewie milczenia dojrzewa jego owoc - pokój'."

O tym co się należy robić z osobnikami, z którymi nie należy dyskutować, a którzy jednocześnie rujnują ci życie, książka nie tylko nie wspomina, ale również nie odsyła zainteresowanych do odpowiednich pozycji.

Klasyczne dzieło, momentami chaotyczne i przyciężkawe, ale krótkie i pomocne. Ocena 7* nie jest odzwierciedleniem moich wrażeń z lektury, tylko tego, że "Erystyka" należy do żelaznego kanonu eseistyki i myśli filozoficznej, i jako taka, niech błyszczy na LC, może komuś wpadnie w oko. Zresztą, nawet jeśli nie jest się sroką, chyba każdemu zależy na tym, żeby orientować się,...