Na początku miałam wystawić ocenę dobrą, ale przed udostępnieniem oceny przeczytałam sobie kilka recenzji, mając dość mieszane uczucia do tej części.
Było zabawnie, było tak, jak w takich książkach bywa - trochę głupiutko, trochę zwariowanie, trochę przesadzenie. A jednak... Mimo że książka nie sprawiała mi trudności, czytało mi się sprawnie i w miarę przyjemnie, to muszę się zgodzić z paroma osobami, że pewne rzeczy, fragmenty, rozmowy i dowcipy się powtarzają. Gdy nagle przestaje dziać się jedno - wracamy do tego, co było, wliczając w to pościg, chęć zabicia, ukarania, potem nagłe propozycje ożenku i zauroczenia postacią Oli.
Chyba najbardziej zabolało mnie to, co się stało z Irgą. Zarówno jako byciem bohaterem - zniknął arogancki, zawadiacki i czarujący czarnowłosy i choć dalej ma swój urok, to zabrakło w nim tej iskry, przez którą tak go polubiłam. A najgorsze jest to, że odebrała mu ją zupełnie nieadekwatna do tego osoba. Na postać Olgierdy brałam ogromną poprawkę, uznawałam ją po prostu za przerysowaną, ale nic do niej nie miałam, w tej części natomiast momentami miałam jej dość, zaczęła mnie męczyć głupota, brak zdolności do podejmowania decyzji i idiotyczne wdzięczenie się przed każdym możliwym samcem, mimo zaręczenia z wcześniej wymienionym Irgą. No ileż można, nie dość, że nie uczy się na własnych błędach, to uczucia ukochanej osoby traktuje jak byle rzecz, którą można cisnąć w kąt, co akurat Ola lubi robić.
Końcówka mnie... zdruzgotała i do teraz moje serduszko cichutko łka za Irgą. Chyba właśnie to przede wszystkim zaważyło na mojej ocenie, która drastycznie poleciała w dół. O ile do pewnego momentu umizgi Olgierdy znosiłam dzielnie, biorąc je za niewinne, tak ostatnie kilkadziesiąt stron miałam ochotę ją ukatrupić, za to pod sam koniec - najchętniej zrobiłabym jej coś o wiele gorszego.
Z jednej strony mam ochotę sięgnąć po kolejne części, by się przekonać co dalej, wrócić do znajomego towarzystwa, ale... aktualnie chyba zbyt boli mnie cała ta sytuacja. Nie mogę patrzeć na Olgierdę, nie jestem w stanie przekonać się, że zasługuje ona na Irgę.
Po prostu nie, ugh!

Na początku miałam wystawić ocenę dobrą, ale przed udostępnieniem oceny przeczytałam sobie kilka recenzji, mając dość mieszane uczucia do tej części.
Było zabawnie, było tak, jak w takich książkach bywa - trochę głupiutko, trochę zwariowanie, trochę przesadzenie. A jednak... Mimo że książka nie sprawiała mi trudności, czytało mi się sprawnie i w miarę przyjemnie, to muszę...