Janusz L. Wisniewski po książce „S@motność w sieci”, „Czy los powtórzony” swoją najnowszą powieścią „Na fejsie z moim synem” wchodzi na nowy, wyższy poziom pisarstwa. Prawa do tej książki, jeszcze przed wydaniem w Polsce zostały wykupione do Rosji. Wiśniewski to obecnie jeden z najbardziej rozpoznawalnych pisarzy polskich, a jego książki tłumaczone są na wiele języków, łącznie z chińskim. Biorąc jego dzieła do ręki, wiesz, że warto je przeczytać, ale czy właściwe jest przeczytanie akurat tej?
„Na fejsie z moim synem” nie jest typową powieścią, która posiada jasno określoną fabułę i związek przyczynowo sutkowy. To opowieść Ireny Wiśniewskiej (jak nie trudno się domyślić matki autora), która pisze do syna z… Piekła. Ponieważ facebook jest w tej chwili najbardziej rozpoznawalnych komunikatorem społecznym na świecie postanowiła w ten sposób komunikować się z synem. W swoich wiadomościach porusza mnóstwo tematów: od osobistych opowieści o miłości do swoich partnerów, po dzień ślubu, czyli 1 września 1939, aż do refleksji na temat religii, czy sztuki. Nagle czytelnik dowiaduje się, że Edith Piaf rozpoczyna swój romans z Rafałem Wojaczkiem i nie wie co o tym sądzić. Irena Wiśniewska bardzo dużo w swoich rozważaniach poświęca religii i pisze o niej w dość niekonwencjonalny sposób:
„(…) te same stare obrazy Jezusa widzę. No nie, tak naprawdę nie te same. Najpierw były czarno – białe, ale teraz są kolorowe. Jezus ma na nich coraz mniej zmarszczek, coraz bardziej puszyste włosy, coraz bardziej wyraziste ciernie na twarzy i coraz więcej krwi na dłoniach oraz stopach swoich. I coraz bardziej czerwieńsza ta krew jego jest. Bo Jezusa synuś obrabiają Photoshopem tak samo jak każdą inną gwiazdę albo celebry tę. Jeszcze kilka lat i Jezus na Krzyżu metroseksulany będzie.”
Język powieści Janusza Wiśniewskiego jest dość specyficzny. Zdania często są nieskładne, a ich szyk poprzestawiany przez co ciężko się ją czyta. W rozważaniach panuje chaos, bohaterka piszę o dziełach wybitnych malarzy, po to by przejść do Hitlera, zahaczając o księży i znów wracając do malarzy. Trzeba się naprawdę skupić, aby połapać się w myślach Pani Ireny.
Niewątpliwie książkę można interpretować jako osobiste wyznania autora, jednakże na pierwsze j stronie powieści czytamy komunikat:
„wszystkie postacie, miejsca i wydarzenia pojawiające się na kartach tej ksiązki są fikcyjne, a ich ewentualne podobieństwo do faktów, miejsc lub osób istniejących w rzeczywistości jest zupełnie przypadkowe. Chociaż takie przypadki się zdarzają Irena Wiśniewska 1914-1977.
Po czymś takim, czytając kolejne strony, tak naprawdę nie wiesz co o tym wszystkim myśleć. I może to jest metoda? Może wprowadzenie ogólnej nieskładni i chaosu było ogólnym zamysłem autora. A może po prostu każdy ma interpretować tę pozycję wedle własnego uznania.

http://po-czytane.blogspot.com/2013/09/na-fejsie-z-moim-synem-janusz-l.html

Janusz L. Wisniewski po książce „S@motność w sieci”, „Czy los powtórzony” swoją najnowszą powieścią „Na fejsie z moim synem” wchodzi na nowy, wyższy poziom pisarstwa. Prawa do tej książki, jeszcze przed wydaniem w Polsce zostały wykupione do Rosji. Wiśniewski to obecnie jeden z najbardziej rozpoznawalnych pisarzy polskich, a jego książki tłumaczone są na wiele języków,...