Napisać o tej powieści że jest chaotyczna to nic nie napisać! Przymierzałem się do "Honoru złodzieja" już jakiś czas, ale teraz kiedy jestem po lekturze to naszły mnie pewne wątpliwości czy na pewno było warto...
Tu i ówdzie znalazłem głosy, że jest to powieść podobna do tych, które tworzą Scott Lynch lub Brent Weeks. Lyncha jak dotąd przeczytałem tylko "Kłamstawa Locke'a Lamory" - książka była dobra ale bez uczucia urwania czterech liter, natomiast nie miałem jeszcze okazji poznać książek Weeksa, co jednak mam zamiar nadrobić wkrótce. Zatem jeśli mam porównać "Honor złodzieja" do "Kłamstw...", to Lynch miażdży Hulicka totalnie!
Powieść Hulicka od strony 'technicznej' czytało się nawet szybko, akurat w tej materii nie mam nic do zarzucenia Autorowi. Niestety inny czynnik powoduje że książki nie będę wspominał zbyt miło.
Mamy głównego bohatera, Drothe'go, którego w tej powieści wszyscy chcą złapać/pobić/zabić. Niby wiemy za co, ale tak po prawdzie nie wiemy nic! Szuka pewnej księgi, co schodzi mu około dwieście stron powieści, i tu od razu można mieć pretensje do Wydawcy, bo w opisie książki pisze o tym, że Drothe JEST posiadaczem owej księgi - megaspoiler! 
Poza tym ściga, ucieka, składa przysięgi, łamie je, szantażuje, ściga, ucieka, składa przysięgi... itp itd.
Jednak nic mnie tak nie zirytowało w tej powieści, jak mnogość nazwisk/imion i nazw: ludzi, miejsc, zawodów i grup mnożących się z każdym rozdziałem w zastraszającym tempie.
Rhys Błękitny Płaszcz, Nieśmiała Meg, Drapieżna Jess, Athel Roześmiana Gęba, Popielny Joe; Dziesięć Dróg, Srebrny Dysk, Trakt Eszelonów; no i "the best of the best" czyli zawody lub grupy (???) - Atramenciarze, Obwoźnicy, Archanioły, Nosy, Szarfiarze i absolutna perełka, czyli Cnotniczka! Dodam, że wymieniam raptem skromny ułamek całej galerii postaci i miejsc pojawiających się na stronach książki! W filmie Wojtka Smarzowskiego pt. "Wesele" bohaterowie często używali słowa 'pincet', które tu pasuje jak ulał. Każdego z tych wymienionych czynników jest dokładnie po 'pincet'!
Były momenty, i to bardzo częste, że Drothe spotyka wiele tych postaci, a ja w zdumieniu uniosłem brwi a przez głowę przemykała mi myśl:
- "kto to, (tu wklejamy pewne nieparlamentarne słowo!), jest???".
Z tego natłoku po prostu nie spamiętałem wszystkiego i wszystkich. CHAOS.
W podziękowaniach Hulick podał, że napisanie tej książki zeszło mu z różnych przyczyn 10 lat. Ja się temu nie dziwię, bo dla mnie przyczyna jest jedna - tak namotał z intrygami wśród głównych i pomniejszych bohaterów (których, jak wiadomo, jest 'pincet'...), że chyba sam się w tym wszystkim pogubił, i stopniowo to odkręcał. Innego wytłumaczenia nie widzę.
Jeżeli zatem położymy na szali styl pisania Hulicka, oraz samą, bardzo chaotyczną treść, to niestety ten drugi czynnik przeważa znacząco, co powoduje że nie mogę tej książki ocenić wyżej niż na pięć gwiazdek, czyli przeciętnie.
Być może kiedyś w przyszłości sięgnę po kolejny tom "Opowieści o Kamratach" - skłania ku temu niezłe zakończenie - ale to bardziej dalsza przyszłość niż bliższa.
Raczej nie polecam.

Napisać o tej powieści że jest chaotyczna to nic nie napisać! Przymierzałem się do "Honoru złodzieja" już jakiś czas, ale teraz kiedy jestem po lekturze to naszły mnie pewne wątpliwości czy na pewno było warto...
Tu i ówdzie znalazłem głosy, że jest to powieść podobna do tych, które tworzą Scott Lynch lub Brent Weeks. Lyncha jak dotąd przeczytałem tylko "Kłamstawa Locke'a...