„Wiosłujemy więc dalej, na przekór nurtowi, bez ustanku spychani w przeszłość.”
Tajemniczy milioner, mieszkający samotnie w wielkiej rezydencji, wydający przyjęcia co wieczór. Plotki głoszą, że raz to zabił jakiegoś człowieka, innym razem, że studiował w Okggsfordzie (nie Oksfordzie), a kiedy indziej, że... no nie wiem. Sami idźcie na przyjęcie, spytajcie się kogoś.
„Kiedy tylko będziesz miał ochotę kogoś skrytykować – rzekł mi – pamiętaj, że nie wszystkim było w życiu tak łatwo jak tobie.”
Narratorem książki jest Nick, mieszkający w małym domku tuż przy Gatsbym. Jeszcze nie wie, że będzie posłannikiem w pewnej bardzo ważnej sprawie...
Jego kuzynka Daisy, mieszkająca w domu naprzeciwko (ich domu rozdziela jezioro, ale co nie zmienia faktu, że jest to naprzeciwko), okazuje się być dawną miłością pana Gatsby’ego... minęło pięć lat... a ona już jest mężatką i matką. Ale Jay Gatsby chce tylko ją i tylko tą dziewczynę kocha!
A wokół jeden skandal za skandalem, czarne interesy i jak to mówi okładka „szampan i jazz”.
Przeczytaj i poczuj ten nastrój imprez oraz świetlność lat przeszłych.

Oczywiście mogłabym tu walnąć piosenką: „Jestem szejkiem z Arabii” (str. 96/97), tylko po co? „Wielki Gatsby” ma w sobie ukryte dno – czasem wystarczy zamknąć oczy i pomyśleć. Książka idealna do refleksji. Polecam.

„Wiosłujemy więc dalej, na przekór nurtowi, bez ustanku spychani w przeszłość.”
Tajemniczy milioner, mieszkający samotnie w wielkiej rezydencji, wydający przyjęcia co wieczór. Plotki głoszą, że raz to zabił jakiegoś człowieka, innym razem, że studiował w Okggsfordzie (nie Oksfordzie), a kiedy indziej, że... no nie wiem. Sami idźcie na przyjęcie, spytajcie się kogoś.
„Kiedy...