"Thomas, ty bezczelny sukinsynu! - Spade zerwał się ze swojego miejsca blisko sceny i wyszedł na środek sali - Gdyby tu był Crispin, wyrwałby ci kręgosłup i wysmagał cię nim jak batem."

Trzeci tom jak do tej pory najbardziej obfituje w akcję, przez co dramatyzm wielu zaskakujących momentów uniemożliwia sypanie cynizmem jak z rękawa. Mimo to emocje rekompensują wszystko co to tej pory reprezentowały sobą dwa wczesniejsze tomy. Po wydarzeniach z drugiego tomu Cat jest juz powszechnie znaną postacią w kręgu wampirów, przez co jej potencjalne ofiary są dużo bardziej ostrożne i podejrzliwe. Kiedy podczas kolejnej akcji zostaje ponownie rozpoznana musi się zmierzyć z nieuniknionym - potrzebują kogoś, kto będzie mógł ją zastąpić. Postanawiają dać szansę Belindzie, więźniarce, która wczesniej trenowała jej zespół to walki z ekipą Iana, jednak wampirzyca podczas akcji wykorzystała okazję i spróbowała uciec. Mimo że została złapana wydała drugiemu uciekinierowi dane, które umożliwiły wytropienie Cat przez jej ojca Maxa, ale także ściągnęło to na nią innego wampira, który chce zabić Bonesa. Jeszcze wtedy nie wiedzieli, że to rozpoczęło przygotowania do wojny z jednym z najpotężniejszych krwiopijców.

Jest to zdecydowanie najlepszy z dotychczasowych trzech tomów które przeczytałam. Dzieje się tak dużo, że miałam wrażenie jakbym przeczytała nie jedną a dwie książki. Trójkąt Cat-Bones-Tate również miał swoje "chwile chwały" co tylko podnosiło już i tak wysokie ciśnienie. Pojawienie się Vlada również wprowadziło coś nowego do fabuły i mam nadzieję, że jeszcze o nim usłyszę w dalszych częściach.
Będzie... będzie zabawa... będzie się działo... :)

"Thomas, ty bezczelny sukinsynu! - Spade zerwał się ze swojego miejsca blisko sceny i wyszedł na środek sali - Gdyby tu był Crispin, wyrwałby ci kręgosłup i wysmagał cię nim jak batem."

Trzeci tom jak do tej pory najbardziej obfituje w akcję, przez co dramatyzm wielu zaskakujących momentów uniemożliwia sypanie cynizmem jak z rękawa. Mimo to emocje rekompensują wszystko co...