Dobra ksiazka pokazujaca jak to jest z Polakami chcacymi zarobic w bogatym kraju. Pokazuje dziwactwa i zwyczaje bogaczow ktorzy nie zawsze sa mili. Nie znalam tej autorki ksiazke pozyczyl mi kolega gdyz jego mama duzo czyta i przyznam iz trafila w moj gust.

Dobra ksiazka pokazujaca jak to jest z Polakami chcacymi zarobic w bogatym kraju. Pokazuje dziwactwa i zwyczaje bogaczow ktorzy nie zawsze sa mili. Nie znalam tej autorki ksiazke pozyczyl mi kolega gdyz jego mama duzo czyta i przyznam iz trafila w moj gust.

Oczekiwałem czegoś w stylu „Szczuropolaków” Redlińskiego i… mocno się zawiodłem.
 
„Floryda story” to opowieść o Polakach, którzy osiedlili się na Florydzie w USA. Cudowna pogoda, palmy, ocean, piękne domy, amerykańscy milionerzy i… polscy emigranci.
 
Z założenia pewnie w książce miały się znaleźć elementy komiczne, ale w sumie robiła na mnie wrażenie nużącego i ciągłego narzekania. W Polsce jest zimno, w gigantycznych kolejkach trzeba stać po ziemniaki, a władza za byle co wsadza do więzienia. Za to na Florydzie za gorąco, do oceanu daleko i nie zawsze jest okazja, żeby się tam wybrać. Poza tym wszyscy się uśmiechają, a te uśmiechy to na pewno, ponad wszelką wątpliwość, maskują straszną samotność. Wszyscy milionerzy są psychicznie chorzy, albo zdziwaczali. A w ogóle ludzie tam mieszkający to idioci – potrafią jechać wiele mil (i spalić hektolitry benzyny),żeby zaoszczędzić na zakupach jednego centa.
 
Po lekturze zastanawiam się tylko, czemu ci wszyscy Polacy mieszkający od lat w USA, nie wrócili jeszcze tłumnie do Polski? I czemu z tej koszmarnej Ameryki nie wyemigrowali jeszcze do Polski wszyscy Amerykanie?

Oczekiwałem czegoś w stylu „Szczuropolaków” Redlińskiego i… mocno się zawiodłem.
 
„Floryda story” to opowieść o Polakach, którzy osiedlili się na Florydzie w USA. Cudowna pogoda, palmy, ocean, piękne domy, amerykańscy milionerzy i… polscy emigranci.
 
Z założenia pewnie w książce miały się znaleźć elementy komiczne, ale w sumie robiła na mnie wrażenie nużącego i ciągłego...

Beznadziejna. Nie wiem kogo śmieszy taka proza.

Beznadziejna. Nie wiem kogo śmieszy taka proza.

Książka napisana stylem reporterskim, albo jako relacja z osobistych przeżyć, ale jak zastrzega sama autorka, jednak jest to opowieść beletrystyczna. Przedstawia losy Polaków w Ameryce, jak trudno im się w innych obyczajach i kulturze "zaczepić". Oczywiście (a jakżeby inaczej),jest też wykorzystywanie nowo przybyłych przez zasiedziałych tam Polaków. Dzieje się to w czasach stanu wojennego w Polsce, a więc jakieś 30 lat temu. Świat w międzyczasie się zamienił, a Polska szczególnie, w tym ludzie mentalnie, co sporo tłumaczy zaistniałych tam tekstów i scenek trącących już "myszką". Jest spora dawka humoru i sytuacji groteskowych, jednak pod koniec zacząłem się nieco nużyć, bo były podobne, i jak dla mnie za dużo było o ciuchach, jedzeniu, wyprawach do sklepów, ale jeśli głównymi bohaterkami były kobiety - to nie mogło być inaczej ;).

Książka napisana stylem reporterskim, albo jako relacja z osobistych przeżyć, ale jak zastrzega sama autorka, jednak jest to opowieść beletrystyczna. Przedstawia losy Polaków w Ameryce, jak trudno im się w innych obyczajach i kulturze "zaczepić". Oczywiście (a jakżeby inaczej),jest też wykorzystywanie nowo przybyłych przez zasiedziałych tam Polaków. Dzieje się to w czasach...

Wspaniała i zabawna komedia. Jedna z lepszych książek tej autorki , zaraz po cyklu ,,niedoskonałe,,. Zabawny opis dorobkiewiczów z Polski, którzy wyemigrowali do USA. Nie wszystkim się udało. Mamy tu także i służące z etykietką Made in Poland. Całość jest nasycona świetnym humorem, lekkością i doskonałą fabułą. Taka dobra szarlotka, smakuje każdemu, przedział + 25.

Wspaniała i zabawna komedia. Jedna z lepszych książek tej autorki , zaraz po cyklu ,,niedoskonałe,,. Zabawny opis dorobkiewiczów z Polski, którzy wyemigrowali do USA. Nie wszystkim się udało. Mamy tu także i służące z etykietką Made in Poland. Całość jest nasycona świetnym humorem, lekkością i doskonałą fabułą. Taka dobra szarlotka, smakuje każdemu, przedział + 25.

Krystyna Nepomucka (1920-2015) wydała omawianą książkę w wieku 89 lat, co już jest ewenementem. Nie doczytałem się też o jej dłuższym pobycie w Stanach Zjednoczonych, toteż zaczynam lekturę z pewną rezerwą, bo „visitor” prawdziwych problemów Polonii nigdy nie pozna.
Zderzenie amerykańskiego kultu mamony z polskimi przywarami narodowymi, takimi jak skłonność do mitomanii, zawiść, małostkowość czy kłótliwość, przy jednoczesnym patologicznym kursie dolara w ówczesnej Polsce, daje możliwości stworzenia groteski czy teatru absurdu. Mamy przykład wykorzystania tej absurdalnej rzeczywistości w polskiej literaturze, a to przez Redlińskiego w „Szczurorojczykach”. Wydawało mnie się, że uda się ta sztuka również Nepomuckej. Niestety, ciągłe malkontenctwo, nieustanne narzekanie, krytyka innych etc skierowało historię, która w założeniu miała być tragikomedią, w stronę narodowego pesymizmu. Okazuje się, że amerykański dream, jest dostępny dla tych, którzy potrafią, jak świetnie tłumaczył Linda w „Szczęśliwego Nowego Jorku” (czyli filmowej wersji książki Redlińskiego),uśmiechać się, a Polacy mają twarze ponure, jak w etiudzie Kieślowskiego i trudno im przychodzi „Keep smile!”.
Reasumując uważam, że mimo paru scen śmiesznych, temat został niewykorzystany, a książkę dobija ponuractwo. Dodam, że po 25 latach pobytu w Kanadzie, znam wiele anegdot na temat Polaków, najczęściej wynikających z wyjątkowej oporności ich w opanowaniu języka, lecz ogólnie nie jest tak źle z nami, a jedyną śmieszność widzę w nadmiernej chęci imponowania rodzinom w kraju, która wymusza wiele poświęceń w celu podtrzymania mitu o własnym bogactwie.
PS Nepomucka i mnie wyśmiała, bo natrząsa się z centowych oszczędności bogatych Amerykanów. Nie jestem bogaty, ani nie jestem Amerykaninem, lecz dawno już zrozumiałem, że „w tym szaleństwie jest metoda”, i dzięki racjonalnym wydawaniu pieniędzy, ba szukaniu „okazji” i pozornym skąpstwie, stać mnie na wszystko. A, że wszyscy tak postępują, to odstępstwa są źle widziane.

Krystyna Nepomucka (1920-2015) wydała omawianą książkę w wieku 89 lat, co już jest ewenementem. Nie doczytałem się też o jej dłuższym pobycie w Stanach Zjednoczonych, toteż zaczynam lekturę z pewną rezerwą, bo „visitor” prawdziwych problemów Polonii nigdy nie pozna.
Zderzenie amerykańskiego kultu mamony z polskimi przywarami ...

Ohydna książka, stwierdzam to po raz pierwszy w życiu. Samo narzekanie, każdy człowiek w niej występujący jest tępawy, głupi, prócz może samej bohaterki - narratorki, której postać w gruncie rzeczy też jest dość dziwna. Jak na osobę uczoną - pisarkę, dokonuje bardzo dziwnych wyborów. Ok, może i powoduje nią chęć napisania książki, aczkolwiek na początku nie wygląda to wcale na przemyślaną decyzję. Pusty światek ciuszków i centów, żalu oddania dolara "za którego można w Polsce przeżyć kilka dni" na tacę w kościele, a wyrzucenie 10 dolców (ehm miesiąc życia?) na zakup niepotrzebnych ubrań. Nie jest to racjonalne.
No a może jednak coś ta książka pokazuje. Pokazuje jak trudne dzieciństwo i patologia rzeczywistości PRL kształtuje te iracjonalne zachowania. Narzekanie, zazdrość i podłość.
Coś może jednak i z tej książki wartościowego można wydostać...

Ohydna książka, stwierdzam to po raz pierwszy w życiu. Samo narzekanie, każdy człowiek w niej występujący jest tępawy, głupi, prócz może samej bohaterki - narratorki, której postać w gruncie rzeczy też jest dość dziwna. Jak na osobę uczoną - pisarkę, dokonuje bardzo dziwnych wyborów. Ok, może i powoduje nią chęć napisania książki, aczkolwiek na początku nie wygląda to...

Niesamowita historia Polonusów osiadłych w Ameryce i polskich dorobkiewiczów, którzy załapawszy się na wymarzony,a czasem konieczny wyjazd do "lepszego świata" muszą zarobić,odłożyć i przeżyć czasami za kilka marnych dolarów.
Warto przeczytać,żeby mieć świadomość jak ciężkimi wyrzeczeniami
okupiona była wymarzona podróż.
Polecam.

Niesamowita historia Polonusów osiadłych w Ameryce i polskich dorobkiewiczów, którzy załapawszy się na wymarzony,a czasem konieczny wyjazd do "lepszego świata" muszą zarobić,odłożyć i przeżyć czasami za kilka marnych dolarów.
Warto przeczytać,żeby mieć świadomość jak ciężkimi wyrzeczeniami
okupiona była wymarzona podróż.
Polecam.

Ciekawa i wciągająca opowieść. Dużo romantyzmu. Tytuł był dla mnie interesujący i okazało się, że warto po nią sięgnąć. Polecam.

Ciekawa i wciągająca opowieść. Dużo romantyzmu. Tytuł był dla mnie interesujący i okazało się, że warto po nią sięgnąć. Polecam.

Oczekiwałem czegoś w stylu „Szczuropolaków” Redlińskiego i… mocno się zawiodłem.
 
„Floryda story” to opowieść o Polakach, którzy osiedlili się na Florydzie w USA. Cudowna pogoda, palmy, ocean, piękne domy, amerykańscy milionerzy i… polscy emigranci.
 
Z założenia pewnie w książce miały się znaleźć elementy komiczne, ale w sumie robiła na mnie wrażenie nużącego i ciągłego narzekania. W Polsce jest zimno, w gigantycznych kolejkach trzeba stać po ziemniaki, a władza za byle co wsadza do więzienia. Za to na Florydzie za gorąco, do oceanu daleko i nie zawsze jest okazja, żeby się tam wybrać. Poza tym wszyscy się uśmiechają, a te uśmiechy to na pewno, ponad wszelką wątpliwość, maskują straszną samotność. Wszyscy milionerzy są psychicznie chorzy, albo zdziwaczali. A w ogóle ludzie tam mieszkający to idioci – potrafią jechać wiele mil (i spalić hektolitry benzyny),żeby zaoszczędzić na zakupach jednego centa.
 
Po lekturze zastanawiam się tylko, czemu ci wszyscy Polacy mieszkający od lat w USA, nie wrócili jeszcze tłumnie do Polski? I czemu z tej koszmarnej Ameryki nie wyemigrowali jeszcze do Polski wszyscy Amerykanie?

Oczekiwałem czegoś w stylu „Szczuropolaków” Redlińskiego i… mocno się zawiodłem.
 
„Floryda story” to opowieść o Polakach, którzy osiedlili się na Florydzie w USA. Cudowna pogoda, palmy, ocean, piękne domy, amerykańscy milionerzy i… polscy emigranci.
 
Z założenia pewnie w książce miały się znaleźć elementy komiczne, ale w sumie robiła na mnie wrażenie nużącego i ciągłego...