Historia opowiedziana w Ku gwiazdom nie jest specjalnie skomplikowana, ale zawiera te elementy, które lubię: akcję, ciekawe postacie i element rozkminy.

Ziemia Harrisona jest po poważnym kryzysie energetycznym. Po udanej akcji ratowania ludzkości, podzieliła się ona na dwie klasy – inżynierów i proli. Klasa wyższa to wysoko kwalifikowani pracownicy, klasa niższa to zwykli robotnicy oraz osoby bez pracy, pozostające na zasiłku i żyjące w skrajnej biedzie. Jak można się spodziewać 90% ludzi należy do tej drugiej klasy.

🛰 Rządzący i rządzeni

Sytuacja społeczna jest w miarę stabilna, bo ci na górze nie interesują się za bardzo tymi na dole, a ci na dole nie mają na nic wpływu, zresztą od pokoleń nie są nawet świadomi tych niesprawiedliwości. Rządzący robią wszystko, żeby tak pozostało, łącznie z fałszowaniem historii i usuwaniem przeciwników.

Tę rzeczywistość poznajemy oczami Jana, wysoko postawionego inżyniera, który przez przypadek dowiaduje się, że świat nie jest tak prosty, jak myślał, że jest. Okazuje się jednak, że istnieje ruch oporu, który próbuje zmienić tę smutną rzeczywistość.

Jan próbuje ostrożnie dowiedzieć się nieco więcej na temat prawdy, jednak zdobycie tej wiedzy okazuje się bardzo niebezpieczne. Nad zachowaniem obecnej sytuacji czuwa bardzo sprawna policja, która jest w stanie śledzić każdy ruch podejrzanego. Jan dostaje się na ich celownik i od tej pory jego życie stale jest związane z walką o wolność i świadomość dla wszystkich warstw społecznych i wyzyskiwanych planet.

🛰 Świetna przygoda

Harrison napisał przygodówkę, która trzyma w napięciu ale także porusza ciekawe tematy. Pyta czym jest wolność jednostki i społeczeństwa, oraz o to, jak wiele człowiek jest w stanie poświęcić dla odkrycia prawdy. Jan jest przeciwieństwem innej postaci znanej z filmu Matrix – Cyphera, który w zamian za zdradę Neo, miał obiecany powrót do matrixa i zapomnienie prawdy. Jan wręcz przeciwnie, szuka prawdy za wszelką cenę i znajduje ją, co zmienia jego postawy i całe życie.

Nasz bohater przy okazji jest świetnym technikiem. Rodzaj walki, który prowadzi, to przede wszystkim pomoc przy naprawach i projektowaniu urządzeń. Dopiero na samym końcu, w trzeciej części książki, jego przygód pozazdrościć mógłby sam James Bond. Janowi nie wszystko się udaje, nie ma więc też efektu “zabili go i uciekł”. Czytałam tę książkę kilka razy i za każdym razem mi się podobała.

Ku gwiazdom to kompaktowa, przystępna i nie za długa space opera, która nie zestarzała się za bardzo. Technologia jest opisywana na takim poziomie ogólności, a także o ile się orientuję zgodności z faktycznym stanem rzeczy, że nie trąci myszką. Książka zapewni parę godzin świetnej rozrywki. Zresztą to dawno temu była jedna z pierwszych przeczytanych przeze mnie science-fiction, która przekonała mnie do tego typu literatury. I w ogóle jedna z ulubionych książek.

Historia opowiedziana w Ku gwiazdom nie jest specjalnie skomplikowana, ale zawiera te elementy, które lubię: akcję, ciekawe postacie i element rozkminy.

Ziemia Harrisona jest po poważnym kryzysie energetycznym. Po udanej akcji ratowania ludzkości, podzieliła się ona na dwie klasy – inżynierów i proli. Klasa wyższa to wysoko kwalifikowani pracownicy, klasa niższa to zwykli...

To że SF szybko się starzeje, na to nic nie poradzimy i to mogę wybaczyć. Nie mogę wybaczyć autorowi naiwności w opisie dystopijnego świata oraz naiwności i zwykłych błędów w konstrukcji fabuły. Z trudnością zmęczyłem cały cykl...

To że SF szybko się starzeje, na to nic nie poradzimy i to mogę wybaczyć. Nie mogę wybaczyć autorowi naiwności w opisie dystopijnego świata oraz naiwności i zwykłych błędów w konstrukcji fabuły. Z trudnością zmęczyłem cały cykl...

Dostałem za darmo, nie miałem wysokich oczekiwań, ale się zaskoczyłem. Książka nie odrzuca nadmiernym infantylizmem, wartka akcja, może nie zapada w pamięć na długo, ale nie nudziłem się.

Dostałem za darmo, nie miałem wysokich oczekiwań, ale się zaskoczyłem. Książka nie odrzuca nadmiernym infantylizmem, wartka akcja, może nie zapada w pamięć na długo, ale nie nudziłem się.

Trylogia, która pomimo mojego braku zamiłowania do fantastyki porwała mnie bez reszty. Wchłonąłem tą historię na raz, bez przerw. Świetne opisy miejsc, skomplikowanych maszyn. Intryga raczej na miarę przygód agenta 007, ale chyba nie o to w tym chodziło. Świetnie się bawiłem przy tej historii.

Trylogia, która pomimo mojego braku zamiłowania do fantastyki porwała mnie bez reszty. Wchłonąłem tą historię na raz, bez przerw. Świetne opisy miejsc, skomplikowanych maszyn. Intryga raczej na miarę przygód agenta 007, ale chyba nie o to w tym chodziło. Świetnie się bawiłem przy tej historii.

Niby książka trzyma w napięciu. Niby wartka akcja. Ale jeśli spojrzy się na całość, to jest po prostu płytka. Główny bohater, jak to u Harrisona, cyniczny geniusz, którego to typu osobowości po prostu nie trawię (dlatego nie lubię całej serii filmów o Bondzie). Oczywiście, cały świat, gdziekolwiek się nie znajdzie, zależy od niego. Pierwsza część książki, nie powiem, zaskoczyła mnie pozytywnie. Druga była już o wiele bardziej przewidywalna, jednak trzecia pogrążyła dla mnie cały tytuł.

Niby książka trzyma w napięciu. Niby wartka akcja. Ale jeśli spojrzy się na całość, to jest po prostu płytka. Główny bohater, jak to u Harrisona, cyniczny geniusz, którego to typu osobowości po prostu nie trawię (dlatego nie lubię całej serii filmów o Bondzie). Oczywiście, cały świat, gdziekolwiek się nie znajdzie, zależy od niego. Pierwsza część książki, nie powiem,...

Z bardzo osobistego powodu, 10 gwiazdek :)

Z bardzo osobistego powodu, 10 gwiazdek :)

Znakomite. Szczególnie tom 2.

Znakomite. Szczególnie tom 2.

Przeczytałem tylko "Oblicza Ziemi", które są słabe, infantylne, z prostymi dialogami i głupią fabułą.

Naprawdę nie ma tu nic zachęcającego do sięgnięcia po dalsze części, więc porzucam książkę niedoczytaną...

Przeczytałem tylko "Oblicza Ziemi", które są słabe, infantylne, z prostymi dialogami i głupią fabułą.

Naprawdę nie ma tu nic zachęcającego do sięgnięcia po dalsze części, więc porzucam książkę niedoczytaną...

Science fiction w dobrym stylu. Każdy tom trylogii, opowiadającej o przygodach Jana Kulozika, jest nieco inny. "Oblicza ziemi" to przygnębiająca dystopia. Bohater stopniowo odkrywa, że nic nie jest takie jakim się wydaje, że jest. Ludzkość podbiła inne planety, zbudowała wokół Ziemi Federację. Niestety, jako że wcześniej nie rozwiązała swoich problemów społecznych "w domu", odkrycie i zasiedlenie nowych światów spowodowało nie tylko przeniesienie na nie złych wzorców z Ziemi, ale także zaostrzenie sytuacji na niej samej.

"Wygnanie" koncentruje się na zmaganiach ze środowiskiem przyrodniczym odległego, nieprzyjaznego świata oraz środowiskiem ludzkim go zamieszkującym. "Gwiezdny dom" zaś przynosi przyspieszenie akcji, która nabiera strategicznego rozmachu dążąc do nieuniknionego, choć do pewnego stopnia zaskakującego, rozstrzygnięcia.

Centralnym problemem całej trylogii jest problem hierarchii społecznej i zmagań z konserwatywnym dążeniem do trzymania się kurczowo dawnych zwyczajów, które w zmienionych warunkach mogą przynieść zgubne skutki (zwłaszcza w "Wygnaniu"). Autor, jak na dobrą SF przystało, opisując przyszłość zwraca uwagę także na nasze całkiem współczesne problemy: hierarchię, powszechną inwigilację, wyzysk, rasizm, seksizm...

Bez wątpienia jedna z najlepszych historii opowiedzianych przez tego autora. Gorąco polecam.

Science fiction w dobrym stylu. Każdy tom trylogii, opowiadającej o przygodach Jana Kulozika, jest nieco inny. "Oblicza ziemi" to przygnębiająca dystopia. Bohater stopniowo odkrywa, że nic nie jest takie jakim się wydaje, że jest. Ludzkość podbiła inne planety, zbudowała wokół Ziemi Federację. Niestety, jako że wcześniej nie rozwiązała swoich problemów społecznych "w...

Po próbie czytania paru pozycji dla "nastoletnich czytelniczek", sprawiło mi dużą przyjemność przeczytanie książki s-f w starym stylu.
Dla tych co lubią klasykę.

Po próbie czytania paru pozycji dla "nastoletnich czytelniczek", sprawiło mi dużą przyjemność przeczytanie książki s-f w starym stylu.
Dla tych co lubią klasykę.