Opowiadanie "Kim jesteś?" jest w Polsce mało znane i trudno dostępne; sam czytałem je w oryginale, bo pozyskanie e-booka na Amazonie to akurat łatwizna. Po tytule czytelnik raczej nie domyśli się, że "Kim jesteś?" było pierwowzorem filmu "Coś" z 1982 roku. Tekst, starszy od adaptacji Johna Carpentera o ponad czterdzieści lat, jest ciekawym, choć trącącym myszką klasykiem science fiction. Da się w nim znaleźć te same motywy, co w filmie, ale niestety historia Campbella postarzała się mniej godnie; przykładowo, na samym początku autor ujawnia prawdziwą formę obcego, który jest - nie żartuję! - niebieskim dryblasem z mackowatymi włosami, trojgiem czerwonych oczu i marsową miną. Zasadnicza różnica pomiędzy oryginałem a adaptacją powinna być oczywista, ale bardzo łatwo o tym zapomnieć: „Kim jesteś?” nie jest horrorem. Nawet gdy sytuacja robi się naprawdę niewesoła, bohaterowie nie przestają dowcipkować; atmosfera jest regularnie rozładowywana, a przyjemny suspens nigdy nie przeradza się w prawdziwą grozę. Niestety, Campbell używa też znacznie prostszej struktury narracyjnej: początek to pozbawione subtelności wiadro ekspozycji pełne infantylnie napisanych monologów, a końcówka rozgrywa się zdecydowanie zbyt szybko. Polecam miłośnikom filmu Carpentera i entuzjastom retro sf - i głównie im.

Opowiadanie "Kim jesteś?" jest w Polsce mało znane i trudno dostępne; sam czytałem je w oryginale, bo pozyskanie e-booka na Amazonie to akurat łatwizna. Po tytule czytelnik raczej nie domyśli się, że "Kim jesteś?" było pierwowzorem filmu "Coś" z 1982 roku. Tekst, starszy od adaptacji Johna Carpentera o ponad czterdzieści lat, jest ciekawym, choć trącącym myszką klasykiem...