Dla mnie tematyka miłości rodzinnej, przyjaźni między siostrami, układania wzajemnych relacji pomiędzy rodzicami i dziećmi jest niezwykle emocjonująca i nie ukrywam, lubię takie książki. Tym razem w moje ręce trafiła niesamowita opowieść - „Kiedy moja siostra śpi” Barbary Delinsky. Mogłabym podsumować ją jednym zdaniem, które znajduje się na okładce książki: „ Słodko–gorzka i głęboko poruszająca”. Nie wiem jednak, czy mimo wszystko nie „skrzywdziłabym” całej opowieści, ograniczając jej opis do tak krótkiej notki. W sumie wolałabym wykrzyczeć na cały głos, żeby wszyscy przeczytali tę książkę, tak ku przestrodze i może ku pokrzepieniu.

Nigdzie nie znalazłam informacji, iż ta opowieść jest historią prawdziwą, ale...niestety może przytrafić się każdemu.

Dwie siostry Molly i Robin. Zupełnie różne od siebie, a jednak uzupełniające się w życiu codziennym i zawodowym. Molly pracuje w rodzinnej firmie i niczego więcej do szczęścia nie potrzebuje. Robin jest sławną na cały świat biegaczką, bardzo mocno angażującą się w rozpowszechnianie lekkoatletyki wśród młodzieży – to jest jej cały świat i dzięki temu jest szczęśliwa.

Rodzice dziewczyn także żyją szczęśliwie. Są dumni zarówno z Molly jak i z Robin, a jakby na domiar życiowych „słodkości” doczekali się wnuczki ze strony swojego syna. Czy można chcieć czegoś więcej? Zdrowie, stabilna pozycja finansowa, wspaniałe dzieci, wnuczka – to szczyt marzeń, wypada tylko paść na kolana i dziękować. Pozornie tak... Ale czy rzeczywiście wszyscy są tak szczęśliwi, jak wskazują na to fakty? Czy siostry faktycznie już o niczym innym nie marzą?

Cała misterna budowla rodzinnego, sielankowego szczęścia rozpada się w jednej chwili. Rodzina dostaje informację, iż Robin przeszła zawał serca i zapadła w śpiączkę. Lekarze nie pozostawiają wielkich nadziei – próbują uświadomić najbliższym najgorszą z możliwości.

Nie trudno zgadnąć, że zarówno rodzice jak i rodzeństwo Robin przeżywają niewyobrażalną tragedię. Stają przed decyzją, której nikt nigdy nie chciałby podejmować i przy tym wszystkim poznają samych siebie. Dowiadują się o sobie nawzajem rzeczy takich, o których nie mieli pojęcia przez całe dotychczasowe życie. W obliczu tragedii potrafią stanąć obok siebie i wspólnie walczyć, pokonując przeszłość i otwierając jednocześnie drzwi ku przyszłości, która z pewnością nie będzie już tak szczęśliwa.

„Kiedy moja siostra śpi” jest książką posiadająca ogromny ładunek emocji. Nie sposób przeczytać tej opowieści na sucho, bez łezki, jest to wręcz niemożliwe. Obnażone są wszelkie „niedoskonałości” instytucji rodziny, jednocześnie jednak autorka rekompensuje wszystkie łzy wzruszenia, utwierdzając czytelnika w przekonaniu, iż to właśnie rodzina jest najwyższą siłą . W obliczu problemów i tragedii potrafi zjednoczyć siły i walczyć o wszystko.

Moim zdaniem rewelacja!

Iwona Zaczek