Rozbawiła mnie opinia osoby, która oceniła książkę Gawdy na 1: "W środku nie znajdziemy normalnych opisów, a psychologiczny bełkot który nawet dla amatorów psychologii nie będzie niczym ciekawym".

Jako chyba wspomniany amator psychologii wypowiem się może obszerniej. Książka to referat z badań, których celem było określenie, jakie skrypty afektywne posiadają osoby z antyspołecznym zaburzeniem osobowości, czy różnią się one od osób nieantyspołecznych i jakie cechy osobowości mają swój udział w ich specyfice. Badanie te są o tyle ważne, o ile obalają uogólnioną tezę, że AZO charakteryzuje się brakiem przeżywania emocji tzw. wyższych. Gawda udowadnia, że to nie jest takie jednoznaczne, że zależy i że osoby te doświadczają takich emocji. Ostatecznie - nie jednemu psu na imię Burek...

Przeczytałam jedynie interesujące mnie fragmenty. Pierwszy rozdział to kawał psychologii poznawczej. Gawda wyjaśnia czym są schematy afektywne. I ja lubię czytać taką psychologię, którą muszę przeczytać raz jeszcze, powoli, żeby pojąć. Mi to sprawia przyjemność. Rozumiem, że może też kogoś zamęczyć. Drugi rozdział ominęłam, bo traktował o AZO. Badania jedynie przejrzałam, bo z metodologią miałam okazję zapoznać się w innym miejscu. A wyniki były bardzo interesujące.

Cenię badania, które pokazują, że wszelkie uproszczenia w zakresie osobowości wynikają jedynie z naszego życzenia rozumienia czegoś tak nieuchwytnego, a nie z zastanej rzeczywistości.

Rozbawiła mnie opinia osoby, która oceniła książkę Gawdy na 1: "W środku nie znajdziemy normalnych opisów, a psychologiczny bełkot który nawet dla amatorów psychologii nie będzie niczym ciekawym".

Jako chyba wspomniany amator psychologii wypowiem się może obszerniej. Książka to referat z badań, których celem było określenie, jakie skrypty afektywne posiadają osoby z...