Czuję ducha Narnii, humor Autostopu przez Galaktykę i motyw Wybrańca, praktycznie w każdej książce klepany.

Ciekawym jest smoczy fanatyk marksizmu i koncept zrównania ludzi z rozumnymi zwierzętami. Ale reszta to taka średnia historyjka fantasy - Wybraniec w nowym miejscu poznaje swoje możliwości, rusza w podróż celem zebrania sił, które przeciwstawią się Złu.

Problem z tomem drugim jest taki, że na nim seria w PL się kończy. Teoretycznie mogłabym przeczytać, ale mi się nie chce. Bo tak, to bym sobie apetyty rozbudziła i by to zdechło.

Czuję ducha Narnii, humor Autostopu przez Galaktykę i motyw Wybrańca, praktycznie w każdej książce klepany.

Ciekawym jest smoczy fanatyk marksizmu i koncept zrównania ludzi z rozumnymi zwierzętami. Ale reszta to taka średnia historyjka fantasy - Wybraniec w nowym miejscu poznaje swoje możliwości, rusza w podróż celem zebrania sił, które przeciwstawią się Złu.

Problem z...

Czytałem jako nastolatek i chyba byłem już za stary na tę książkę. Wychowany na Le Guin, Tolkienie i Lemie tutaj miałem wrażenie, że czytam bajeczkę dla grzecznych dzieci. No owszem, mamy bohatera zaliczającego trip, mamy zbrodnie, trupy, do tego końcowe wyjawienie straszliwej tajemnicy - ale i tak, bajeczka. O grupie bohaterów ratujących ssaczy świat. Z obowiązkowym amerykańskim pokazaniem, że nawet wśród insektów nie wszyscy są źli.

Czytałem jako nastolatek i chyba byłem już za stary na tę książkę. Wychowany na Le Guin, Tolkienie i Lemie tutaj miałem wrażenie, że czytam bajeczkę dla grzecznych dzieci. No owszem, mamy bohatera zaliczającego trip, mamy zbrodnie, trupy, do tego końcowe wyjawienie straszliwej tajemnicy - ale i tak, bajeczka. O grupie bohaterów ratujących ssaczy świat. Z obowiązkowym...

Stare fantasy. Szkoda, że nie wydano całości (tylko 2 tomy). Potwierdzam inne oceny o humorze i jedynie słusznej marksistowskiej walce ...
Moje 67 poz. kanonu A.Sapkowskiego

Stare fantasy. Szkoda, że nie wydano całości (tylko 2 tomy). Potwierdzam inne oceny o humorze i jedynie słusznej marksistowskiej walce ...
Moje 67 poz. kanonu A.Sapkowskiego

Książkę udało mi się znaleźć i kupić przypadkiem. Nie wiedziałem, co to, ale zauroczony byłem starym wydaniem i okładką. Przeczytałem krótki opis na odwrocie i pomyślałem sobie wtedy, że to brzmi nieźle, jak coś dla mnie i szczerze mówiąc, nie zawiodłem się. Opowieść jest ponadczasowa i świetnie broni się przygodami i poczuciem humoru. Akcja płynie swoim określonym tempem, który utrzymuje nas przy sobie nie pozwalając oderwać się. Główny bohater budzi sympatie, i wraz ze swoimi towarzyszami umilają nam podroż.

Książkę udało mi się znaleźć i kupić przypadkiem. Nie wiedziałem, co to, ale zauroczony byłem starym wydaniem i okładką. Przeczytałem krótki opis na odwrocie i pomyślałem sobie wtedy, że to brzmi nieźle, jak coś dla mnie i szczerze mówiąc, nie zawiodłem się. Opowieść jest ponadczasowa i świetnie broni się przygodami i poczuciem humoru. Akcja płynie swoim określonym tempem,...

Gadające zwierzaki, magia walka z owadami ratowanie świata i humor polecam.

Gadające zwierzaki, magia walka z owadami ratowanie świata i humor polecam.

Baś n fantasty i było cudownie i zabawnie.I to,jeszcze jak.
Dziwna kraina,pełna dziwnych zwierząt.Choćby żbika co gra w karty.
I te aluzje do socjalizmu i kapitalizmu.
Książka nie najnowsza,a jaka zabawna i cudowna.
A ten bóbr,kucharz z patelnią.To dopiero było śmieszne.

Baś n fantasty i było cudownie i zabawnie.I to,jeszcze jak.
Dziwna kraina,pełna dziwnych zwierząt.Choćby żbika co gra w karty.
I te aluzje do socjalizmu i kapitalizmu.
Książka nie najnowsza,a jaka zabawna i cudowna.
A ten bóbr,kucharz z patelnią.To dopiero było śmieszne.

Humor i ogólna atmosfera tej książki skojarzyły mi się nieco z twórczością Pratchetta - nie wiem, czy dlatego, że niedawno czytałam Świat Dysku, czy dlatego, że faktycznie są trochę podobne. Spellsinger oczywiście mu nie dorównuje pod względem absurdu, ale jest całkiem przyjemną i zajmującą lekturą.

Humor i ogólna atmosfera tej książki skojarzyły mi się nieco z twórczością Pratchetta - nie wiem, czy dlatego, że niedawno czytałam Świat Dysku, czy dlatego, że faktycznie są trochę podobne. Spellsinger oczywiście mu nie dorównuje pod względem absurdu, ale jest całkiem przyjemną i zajmującą lekturą.