„Przez chwilę czuję niemal ulgę. Nie muszę już tak bardzo się starać. Nie muszę... Zaraz, Luke wie?”*

Pamięć jest czymś ważnym dla każdego, ona pozwala nam rozpoznawać bliskich, znajomych, otoczenie. A co jeśli by nie było pamięci? A jeśli nie pamiętałoby się uśmiechu własnego dziecka, czułego spojrzenia ukochanej osoby, nowo poznanego kolegi czy koleżanki? Funkcjonowanie bez pamięci jest prawie niemożliwe... prawie.

London Lane to licealistka, na pierwszy rzut oka jest zwyczajną nastolatką. Niestety ona sama właśnie marzy by być zwyczajną. Dziewczyna zawsze po przebudzeniu nie pamięta dnia poprzedniego. Aby temu zapobiedz zapisuje wszystko na kartkach, które codziennie rano czyta by wiedzieć co się działo dnia poprzedniego. London ma jeszcze jedną umiejętność – gdy spojrzy na człowieka widzi go za kilka lat, widzi jego przyszłość. O tym jaka jest wie tylko jej mama i przyjaciółka.
Pewnego dnia coś zaczyna się zmieniać. Poznaje przystojnego chłopaka Luke’a, któremu najwyraźniej wpadła w oko. Tylko czy może się w nim zakochać skoro na drugi dzień nie będzie go pamiętać. Do tego ma pewne wspomnienie i choć początkowo myślała, że to przyszłość, ale z czasem okazuje się, że jest inaczej. Dziewczyna ma nadzieje, że to pierwszy krok do postępu do tego by pamiętać...
Z jakich powodów London co noc o 4:33 traci wspomnienia, co takiego wydarzyło się w przyszłości? Jak potoczy się jej znajomość z przystojnym Luke’m, jak on zareaguje na to jaka ona jest? Co kryje w sobie dziura w pamięci London?

Od początku wiedziałam, że „Zapomnienie” będzie jedną z tych książek, które na długo zapadają mi w pamięci. Jest historia, która porywa i trzyma w szponach do ostatnich stron. I choć styl pisania jest nazbyt młodzieżowy czytelnik zagłębia się w losy London, próbuje wczuć się w jej sytuację mimo tego, że to nie możliwe bo my pamiętamy dzień wczorajszy, a ona musi o nim przeczytać. Sam pomysł na książkę jest trafiony, gdyż ja nie spotkałam się jeszcze z takim czymś i dla mnie to świeży powiew wiatru w literaturze. Nie ma tu magii, istot nadprzyrodzonych i tym podobnych elementów, a i tak jest dobra, bardzo dobra. Ja osobiście wiele przemilczałam w recenzji co by nie psuć Wam smaczka na nią.
Najciekawszą postacią była dla nie właśnie London ze swoją przypadłością, to jak radzi sobie z otoczeniem, z brakiem pamięci. Niesamowite jak dobrze sobie radzi, jak się przystosowała. Mama licealistki też jest ważną i kluczową postacią, która intryguje... A Luke? Znów muszę się rozmarzyć –czuły, wyrozumiały, inteligentny...
„Zapomniane” to książka napisana językiem prostym, który niestety starszego czytelnika może drażnić. Ale przymykając na to oko jest to książka, którą polecam wszystkim. Książka pełna akcji i fragmentów które skłaniają do refleksji. Polecam!


*str. 177

„Przez chwilę czuję niemal ulgę. Nie muszę już tak bardzo się starać. Nie muszę... Zaraz, Luke wie?”*

Pamięć jest czymś ważnym dla każdego, ona pozwala nam rozpoznawać bliskich, znajomych, otoczenie. A co jeśli by nie było pamięci? A jeśli nie pamiętałoby się uśmiechu własnego dziecka, czułego spojrzenia ukochanej osoby, nowo poznanego kolegi czy koleżanki? Funkcjonowanie...