Przeczytałam w jakiś rok po „Szatanie i Judaszu”, który bardziej mi się spodobał, lecz tu też nie narzekam.

Old Shatterhand prowadzi rokowania z wodzem Komanczów, któremu rzecz jasna nie należało ufać.

„Oczy mu się zaiskrzyły, w jego prawej ręce zabłysnął nóż i w tej samej sekundzie zaatakował mnie z błyskawiczną szybkością. Miałem się na baczność i na jego szybki ruch odpowiedziałem równie szybko. W mgnieniu oka pochwyciłem jego rękę, po czym uderzyłem go dwa razy w skroń tak mocno, że padł jak martwy.”

Jakże by inaczej.

Spotyka następnie faceta dziwacznie ubranego („Odzież jego była przedziwna, na pół cywilna, na pół wojskowa. U lewego boku miał długą szablę. Gdy zbliżył się do nas, uznałem, że twarz jego w nikim nie może budzić zaufania.”) nazywającego siebie generałem.
– Czy słyszeliście kiedy o sławnym Douglasie, o generale Douglasie?
– Nie.
– A więc jesteście zupełnie nieobeznani z historią wojen Stanów Zjednoczonych!
– Możliwe.
– Otóż ja właśnie jestem generałem Douglasem.
Przy tych słowach przybrał dumną postawę, czego nie uczyniłby z pewnością prawdziwy generał.
– To pięknie! Bardzo mnie to cieszy, sir!
– Walczyłem nad Bull Run.
– To wam przynosi zaszczyt.
– Pod Gettysburgiem, pod Harper’s Ferry, pod Chattanoogą i w dwudziestu innych bitwach. Byłem zawsze zwycięzcą. Czy wierzycie mi, sir?
Wierzyć nie należało, pod Bull Run i Harper’s Ferry wygrali Konfederaci, pod
Gettysburgiem i Chattanoogą Północni. Chyba że zmienił front, ale i tak wątpliwe by był generałem.
Oczywiście westmanów nie nabrał.
„Szlachetny dżentelmen, podający się za generała, to złodziej. Wedle praw Zachodu za taką kradzież karze się śmiercią, my jednak jesteśmy pobłażliwi i zamienimy tę karę na pięćdziesiąt batów.
– Batów! – ryknął Douglas. – Będę ...
– Nic nie będziesz, łotrze! (Nichts wirst du, Schuft!) – huknął Helmers tak, że drab zamilkł – Właśnie dlatego, że udajesz oficera, dostaniesz baty! A ponieważ oprócz was są tu sami dżentelmeni, z których żaden nie podjąłby się wykonać egzekucji, to baty wyliczy ci Old Wabble.
– Tego... tego... nie zrobię! – wybuchnął były król kowbojów.
– Zrobisz to, stary durniu, (Du wirst es thun, alter Boy) bo myśmy tak postanowili. Jeśli będziesz się wzbraniał bić na moją komendę albo nie będziesz bił z całej siły, to najpierw sam dostaniesz pięćdziesiąt batów, a potem kulę w łeb.”

Przekład niezupełnie ścisły, lecz ten „stary dureń” bardzo mi się spodobał, przypomniał mi Króla i Księcia z „Przygód Hucka”, kiedy Król „ględził tak, i ględził dalej, przysłuchując się z zadowoleniem własnemu ględzeniu, i od czasu do czasu wtrącał te swoje „orgie pogrzebowe”, więc w końcu Książę nie mógł dłużej wytrzymać i napisał na kawałku papieru „obrządki, ty stary durniu” (przekład Krystyna Tarnowska, odpowiednio „funeral orgies” i „obsequies, you old fool”).

Przeczytałam w jakiś rok po „Szatanie i Judaszu”, który bardziej mi się spodobał, lecz tu też nie narzekam.

Old Shatterhand prowadzi rokowania z wodzem Komanczów, któremu rzecz jasna nie należało ufać.

„Oczy mu się zaiskrzyły, w jego prawej ręce zabłysnął nóż i w tej samej sekundzie zaatakował mnie z błyskawiczną szybkością. Miałem się na baczność i na jego szybki ruch...

Toż to klasyk klasyków i jak tu nie dać maksymalnej ilości gwiazdek, skoro ta książka spełniła niezwykłą rolę społeczną w pewnym czasie.
Całe zastępy harcerzy i skautów wychowywało się na takiej i podobnej literaturze. Książka niosła pozytywną energię i miała pewne walory wychowawcze dla młodego pokolenia pomimo pewnej naiwności nakreślanego przez nią obrazu rzeczywistości. Western - istny klasyk wśród klasyków gatunku.
Całkiem przyjemne czytadełko, barwna fabuła i specyficzne, aczkolwiek dość subtelnie wyważone poczucie humoru autora.
Wpisując się w klimat:
czy to piękne czy niepiękne, to wszystko jedno, ale naprawdę miło się czyta.

Toż to klasyk klasyków i jak tu nie dać maksymalnej ilości gwiazdek, skoro ta książka spełniła niezwykłą rolę społeczną w pewnym czasie.
Całe zastępy harcerzy i skautów wychowywało się na takiej i podobnej literaturze. Książka niosła pozytywną energię i miała pewne walory wychowawcze dla młodego pokolenia pomimo pewnej naiwności nakreślanego przez nią obrazu rzeczywistości....

tom1

tom1

Posiadam jedynie 1 z 10 zesztów (w takiej formie była również ta książka wydawana) i tylko tyle przeczytałam, ale May miał tak lekkie pióro, że jego powieści niezwykle przyjemnie się czyta. Już żałuję, że nie mam całej książki, ale jak ją gdzieś znajdę, to bez zastanowienia kupię i dokończę 😊

Posiadam jedynie 1 z 10 zesztów (w takiej formie była również ta książka wydawana) i tylko tyle przeczytałam, ale May miał tak lekkie pióro, że jego powieści niezwykle przyjemnie się czyta. Już żałuję, że nie mam całej książki, ale jak ją gdzieś znajdę, to bez zastanowienia kupię i dokończę 😊

Przygodowa lektura z czasów dzieciństwa. Bawiła daleko mniej od klasycznego Winnetou.

Przygodowa lektura z czasów dzieciństwa. Bawiła daleko mniej od klasycznego Winnetou.

Bardzo fajne czytadło pozwalające cofnąć się w czasy dzieciństwa, gdzie wszystko jest czarno białe, a postacie stanowią wzory do naśladowania lub wzbudzają obrzydzenie. Za to intryga jest skomplikowana i wymaga skupienia uwagi do imion, miejsc i wydarzeń, bo łatwo można się pogubić. Przeczytałem jednym tchem i na pewno sięgnę po pozostałe książki Karola Maya, pomimo 30 lat na karku :)

Bardzo fajne czytadło pozwalające cofnąć się w czasy dzieciństwa, gdzie wszystko jest czarno białe, a postacie stanowią wzory do naśladowania lub wzbudzają obrzydzenie. Za to intryga jest skomplikowana i wymaga skupienia uwagi do imion, miejsc i wydarzeń, bo łatwo można się pogubić. Przeczytałem jednym tchem i na pewno sięgnę po pozostałe książki Karola Maya, pomimo 30 lat...

Jak zwykle nie zawiodłam się. Uwielbiam książki o Winnetou i Old Shatterhandzie.

Jak zwykle nie zawiodłam się. Uwielbiam książki o Winnetou i Old Shatterhandzie.

Karol May nie poprzestał na Winnetou. To kolejne przygody naszych bohaterów, ale doszli również nowi. Apanaczka. Wódz Komanczów Kanean. Kolma Puszi. Old Wabble. Warto przeczytać!!!

Karol May nie poprzestał na Winnetou. To kolejne przygody naszych bohaterów, ale doszli również nowi. Apanaczka. Wódz Komanczów Kanean. Kolma Puszi. Old Wabble. Warto przeczytać!!!

ulubiona książka z serii książek karola maya na dzikim zachodzie

ulubiona książka z serii książek karola maya na dzikim zachodzie

Karl May nie widział, jak wygląda życie na Dzikim Zachodzie, nie był znawcą kultury indiańskiej, nie sądzę, by kiedykolwiek widział Indianina na własne oczy. Stąd trudno doszukiwać się w jego utworach czegoś więcej, ponad pasjonująco opowiedzianą bajkę. Ale miał coś innego - niewątpliwy talent pisarski i bujną wyobraźnię. To wszystko sprawia, że "Old Surehand" staje się wciągającą lekturą, choć raczej dla młodszego czytelnika. Jeśli lubisz klimat Dzikiego Zachodu, opowieści z dalekiej prerii, opowiedziane przy ognisku, tlącym się pośród rozstawionych wokół tipi, sięgnij po nią koniecznie, a na pewno nie będziesz zawiedziony. Jest to po prostu DOBRZE napisana powieść, którą czyta się bez żadnego wysiłku, lekko, przyjemnie, z uśmiechem na twarzy. A że rozwija przed czytelnikiem wspaniały, nieznany świat - to chyba dobrze, prawda?

Karl May nie widział, jak wygląda życie na Dzikim Zachodzie, nie był znawcą kultury indiańskiej, nie sądzę, by kiedykolwiek widział Indianina na własne oczy. Stąd trudno doszukiwać się w jego utworach czegoś więcej, ponad pasjonująco opowiedzianą bajkę. Ale miał coś innego - niewątpliwy talent pisarski i bujną wyobraźnię. To wszystko sprawia, że "Old Surehand" staje...