Po debiutanckim „Wyroku” i świetnym „Asurito Sagishi” lektura kolejnego dzieła Mariusza Zielke co najmniej mnie zaskoczyła. Najpierw thriller finansowy, potem powieść sensacyjna, a teraz …opowiadania o miłości. Czyżbyśmy mieli objawienie wśród polskich pisarzy popularnych? Tak wszechstronny pisarz nie zdarza się często. Ale żeby potwierdzić tę tezę, postanowiłem ostatnie dzieło pana Zielke przetestować na własnej skórze.

Książeczka ma ledwo 200 stron, cena bardzo przystępna, tylko temat miłości targetuje całość bardziej stronę płci pięknej niż takiego czytelnika jak ja. Na dodatek, sygnalizowane połączenie miłości i zbrodni jakoś podpowiada mi, że to coś a’la popularny harlequin. To już całkiem nie moje rejony. Mimo tego czytam i sprawia mi to niejaką frajdę. nie jest to wirtuozeria prozy, ale cztery przedstawione historie mogę spokojnie określić jako ciekawe i intrygujące. Na koniec pozostawiają niedosyt, nagradzają morałem i kierują do następnego opowiadania. Są od siebie diametralnie różne, a jednak tak podobne. Tematem przewodnim jest miłość: pojawiająca się w odmiennych kulturach, na różnych kontynentach, w indywidualnych wydaniach. Miłość specyficzna, bo namiętna, brutalna i zawsze prowadząca do zbrodni. To opowieści w gruncie rzeczy brutalne i okrutne, gdzie zamiast szekspirowskiego romantyzmu odnajdziemy mroczne, zwierzęce instynkty i prymitywne emocje.

Książka jest w zasadzie lekturą na jeden lub dwa dłuższe wieczory. Warsztat autora zapewnia fabułę bardzo dynamiczną, ale opisaną prostym językiem. Z jednej strony kolejne kartki lecą jedna za drugą, z drugiej – efektem ubocznym zdaje się być zepchnięcie scen erotycznych do poziomu zwierzęcych instynktów. Całościowo, jest to niezła książka, z której każde opowiadania mogłoby być rozwinięte w dłuższe historie. Dobrze jednak, że otrzymały taką krótką formę. Pomiędzy wierszami przebijają się gdzieniegdzie rozwiązania charakterystyczne dla kryminału czy thrillera. Przy opowiadaniu zabieg ciekawy, ale przy powieści mógłby już męczyć.

Cieszę się, że mogłem przeczytać pana Zielke w tak odmiennym klimacie. Niezła odskocznia od jego dwóch wcześniejszych książek. Zdecydowanie warta przeczytania. Ostatecznie, jednak mam nadzieję, że autor będzie dalej tworzył raczej kryminały i thrillery ze świetnie zawiłą fabułą. Opowiadania miłosne idące w klimat noir na dłuższą metę trochę mnie przerażają :)

[Recenzja pierwotnie opublikowana na blogu www.zakladnik-ksiazek.pl]

Po debiutanckim „Wyroku” i świetnym „Asurito Sagishi” lektura kolejnego dzieła Mariusza Zielke co najmniej mnie zaskoczyła. Najpierw thriller finansowy, potem powieść sensacyjna, a teraz …opowiadania o miłości. Czyżbyśmy mieli objawienie wśród polskich pisarzy popularnych? Tak wszechstronny pisarz nie zdarza się często. Ale żeby potwierdzić tę tezę, postanowiłem ostatnie...