Ciężko się czyta coś, czego jesteśmy tak bardzo blisko. Książka dla mnie trudna - emocjonalnie trudna. Książka weszła we mnie aż za bardzo, wciągnęła mnie tak, ze sama zaczęłam się zastanawiać (tak jak w części "dlaczego napisałam Córki mordercy?") "co by było gdyby?" - pochłonęła mnie na tyle, że zaczęłam patrzeć w tył - w przeszłość, jak by wyglądało moje życie teraz. No właśnie, "co by było gdyby?".

Czytając, przed oczami miałam moją młodszą siostrę, moją mamę i.. jego.
Szaleństwo.
Czytając książkę z reguły mamy przed oczami coś co sobie wyobrazimy, fikcyjne postacie - ale nie tutaj. Tutaj miałam na tacy moją rodzinę i tak zwane "demony" przeszłości. Jestem przerażona autentycznością tej książki, ale tylko do czasu..
Zastanawiało mnie kilka wątków, czy jako najstarsza siostra w późniejszych latach postąpiłabym tak samo? Czy trzymałabym wszystko w tajemnicy? Czy nie chciałabym rozmawiać o przeszłości? Czy czułabym niechęć do jedynych ludzi, którzy chcą mi pomóc?
Odwróćmy role.
Czy jako młodsza siostra, wiezienie ojca zasiedliło by się we mnie tak głęboko, że nie potrafiłabym sobie ułożyć własnego życia? Czy byłabym w pewnym sensie uzależniona od siostry? Czy brnęłabym do powodzenia prawdy? Czy próbowałabym o tym rozmawiać z siostrą? Nie wiem, naprawdę nie wiem.


Książka bardzo jest smutna. Smutna opowieść o dwóch dziewczynkach, w wielkim świecie, które mają tylko siebie..

Ciężko się czyta coś, czego jesteśmy tak bardzo blisko. Książka dla mnie trudna - emocjonalnie trudna. Książka weszła we mnie aż za bardzo, wciągnęła mnie tak, ze sama zaczęłam się zastanawiać (tak jak w części "dlaczego napisałam Córki mordercy?") "co by było gdyby?" - pochłonęła mnie na tyle, że zaczęłam patrzeć w tył - w przeszłość, jak by wyglądało moje życie teraz. No...