Książka jak każda , którą napisał Patterson jest super. Szybko się czyta dzięki wciągającej akcji oraz krótkich rozdziałach. Polecam .

Książka jak każda , którą napisał Patterson jest super. Szybko się czyta dzięki wciągającej akcji oraz krótkich rozdziałach. Polecam .

Książka trzyma w napięciu - przeczytałam ją jednym tchem. Bardzo podoba mi się połączenie romansu z kryminałem i sensacją. Lekkie pióro pisarza. Krótkie rozdziały, których zakończenie nie pozwala na to, by nie rozpocząć kolejnego. Polecam. ;) W sam raz na jesienno-zimowe wieczory.

Książka trzyma w napięciu - przeczytałam ją jednym tchem. Bardzo podoba mi się połączenie romansu z kryminałem i sensacją. Lekkie pióro pisarza. Krótkie rozdziały, których zakończenie nie pozwala na to, by nie rozpocząć kolejnego. Polecam. ;) W sam raz na jesienno-zimowe wieczory.

Trzyma w napięciu od początku do końca, czyta się błyskawicznie. Polecam!!

Trzyma w napięciu od początku do końca, czyta się błyskawicznie. Polecam!!

Przeczytałam jednym tchem. Fajna akcja, która szybko się toczy, bez zbędnych opisów. Obok wątku kryminalnego wątek rodzinny. Jednak to kryminał lekki i przyjemny, gdzie podczas lektury czytelnik nie musi zbytnio zastanawiać się nad motywami zbrodni oraz dedukcją.

Przeczytałam jednym tchem. Fajna akcja, która szybko się toczy, bez zbędnych opisów. Obok wątku kryminalnego wątek rodzinny. Jednak to kryminał lekki i przyjemny, gdzie podczas lektury czytelnik nie musi zbytnio zastanawiać się nad motywami zbrodni oraz dedukcją.

Ta książka to takie Disco Polo. Autorzy stworzyli książkę, którą ma się czytać szybko, łatwo i przyjemnie. Niby tak było, ale czegoś mi brak.

Ta książka to takie Disco Polo. Autorzy stworzyli książkę, którą ma się czytać szybko, łatwo i przyjemnie. Niby tak było, ale czegoś mi brak.

Pff.... Really?

Pff.... Really?

Mam mały problem z oceną tej książki bo niby wszystko jest tak jak być powinno ale ja mam jedno zastrzeżenie .
Mimo całej sympatii dla Niny Bloom,kiedyś Jeanine Bouvier,mimo ogromnego współczucia i mimo poczucia gniewu i niesprawiedliwości za to wszystko co ją spotkało.Z drugiej strony mimo wielkiego podziwu za walkę o przetrwanie i powrót do normalności nie kupuję tego co jej się przytrafia.Za dużo szczęścia,za dużo zbiegów okoliczności,za dużo doskonałych wyborów w ekstremalnie trudnych sytuacjach.
Tylko i aż to mi przeszkadzało,niemniej przeczytać można.

Mam mały problem z oceną tej książki bo niby wszystko jest tak jak być powinno ale ja mam jedno zastrzeżenie .
Mimo całej sympatii dla Niny Bloom,kiedyś Jeanine Bouvier,mimo ogromnego współczucia i mimo poczucia gniewu i niesprawiedliwości za to wszystko co ją spotkało.Z drugiej strony mimo wielkiego podziwu za walkę o przetrwanie i powrót do normalności nie...

Polecam książkę wszystkim czytelnikom, niezależnie od tego czy lubią kryminały czy też nie. Książka pochłania czytelnika, dzieje się w niej wiele zaskakujących zdarzeń, niekoniecznie takich do przewidzenia. Trzyma w napięciu do samego końca. Książka opowiada historię niegdyś nastolatki, która tak naprawdę znalazła się w niewłaściwym miejscu i czasie, jedno zdarzenie zapoczątkowało kolejne wydarzenia. Bohaterka uwikłała się w poważne tarapaty: zdrada, wypadek, psychopatyczny mąż, ciąża. Lecz swój błąd popełniony w młodzieńczym życiu okupiła prawie swoim życiem. Zachęcam do lektury, a ja biegnę po inną książkę tego autora.

Polecam książkę wszystkim czytelnikom, niezależnie od tego czy lubią kryminały czy też nie. Książka pochłania czytelnika, dzieje się w niej wiele zaskakujących zdarzeń, niekoniecznie takich do przewidzenia. Trzyma w napięciu do samego końca. Książka opowiada historię niegdyś nastolatki, która tak naprawdę znalazła się w niewłaściwym miejscu i czasie, jedno zdarzenie...

Lubię od czasu do czasu poczytać książki Jamesa Pattersona, zarówno to które tworzył sam, jak i te których jest współtwórcą. I do tej drugiej kategorii zaliczamy „Kłamstwo doskonałe”, napisane wespół z Michaelem Ledwidge. Zdarza się temu duetowi napisać powieść słabą, jaką dla mnie bez wątpienia jest „Zoo”, ale generalnie dają radę. A już w przypadku opiniowanej książki to wyszło im to naprawdę nieźle.
„Kłamstwo doskonałe” jest powieścią na dwa, trzy wieczory – czyta się to błyskawicznie, co poniekąd jest znakiem firmowym Pattersona. Historia opisana w książce jest jak dobry, komercyjny film sensacyjny, ale klasy B. Takie niewymagające skupienia filmidełko, które jednak ogląda się dobrze, i po projekcji nie jesteśmy zawiedzeni. Tak jak i ja nie byłem zawiedziony po lekturze. Na wakacyjny czas ta książka nadaje się idealnie.

Lubię od czasu do czasu poczytać książki Jamesa Pattersona, zarówno to które tworzył sam, jak i te których jest współtwórcą. I do tej drugiej kategorii zaliczamy „Kłamstwo doskonałe”, napisane wespół z Michaelem Ledwidge. Zdarza się temu duetowi napisać powieść słabą, jaką dla mnie bez wątpienia jest „Zoo”, ale generalnie dają radę. A już w przypadku opiniowanej książki to...

Naprawdę nie wiem co powiedzieć. Sporo książek Pattersona (solowych i ze współpracą) przeczytałem. Nasuwa mi się jednak opinia nieco odmienna od peanów nad wspaniałością pisarstwa tego Pana. Przyznaję, że czyta sie jego książki szybko i przyjemnie, ale niech ktoś spróbuje przeczytać ich z pięć jedna za drugą. Jeden wielki schemat - szczególnie tych z ostatnich 15-20 lat. Tak przewidywalnych książek chyba już nikt z szanujących się pisarzy nie pisze. Leci ten Pan po powierzchni wplatając równoległe wątki "obyczajowe" jako wypełniacze by (czy ja wiem) podnieść jakość tego pisarstwa :). Nie wiem skąd w sumie takie wysokie notowania jego powieści schematycznych, powierzchniowych i przewidywalnych. Jak powiedziałem nieźle się to czyta ale czy coś po nich pozostaje? Po kilku dniach już się nie pamięta a po kilku powieściach tego Pana wszystkie się i tak ze sobą mieszają. Szkoda bo większość książek powstałych w latach 1990-ok 2005 miały niezły i klimat, charakter i zróżnicowanie a potem to już (pomijając wydawanie 3-5 książek rocznie) szablonowe grafomaństwo posiłkowane najczęściej współautorami.
Kiedyś lubiłem Cusslera za jego książki z Dirkiem Pittem za ich różnorodność tematyczną i traktowanie fabuły z dyskretnym przymróżeniem oka - a co przezentuje od wielu ładnych lat? - koszmarne infantylne powieścidełka.
Podobnie z Pattersonem.

Naprawdę nie wiem co powiedzieć. Sporo książek Pattersona (solowych i ze współpracą) przeczytałem. Nasuwa mi się jednak opinia nieco odmienna od peanów nad wspaniałością pisarstwa tego Pana. Przyznaję, że czyta sie jego książki szybko i przyjemnie, ale niech ktoś spróbuje przeczytać ich z pięć jedna za drugą. Jeden wielki schemat - szczególnie tych z ostatnich 15-20 lat....