Ja nigdy nie byłem arlekinem, ja nigdy nie byłem zdolny odbić komuś dziewczyny, to ja byłem tym, któremu odebrano wszystkie te jego ślicznotki, arlekini odebrali je mnie, pierrotowi. Mój portret jako młodego człowieka był taki: smutny młody mężczyzna z dobrego domu, który nie ma odwagi walczyć o swoją ukochaną, bo ja zawsze na pierwszym miejscu stawiałem zagładę i nieszczęście, i śmierć, to była moja poetyka jako chłopca, jako młodzieńca... i koniec końców teraz też nie jest ze mną pod tym względem lepiej, wciąż jestem tym smutnym klaunem, wciąż jestem pierrotem...

Ja nigdy nie byłem arlekinem, ja nigdy nie byłem zdolny odbić komuś dziewczyny, to ja byłem tym, któremu odebrano wszystkie te jego ślicznot...

W tych pijatykach najpiękniejsze nie jest to podochocenie, nie ten wzlot, nie te uniesione ręce i te pomysły, które przychodzą człowiekowi do głowy, lecz w pijatykach najcenniejszy jest ten następny dzień, ten kac, te wyrzuty sumienia, ta chandra, kiedy człowiek jest oklapnięty, jak ja, gdy zastała mnie pani przy zmywaniu naczyń, kiedy sam dla siebie byłem mamusią i znów, tak jak we wszystkich kacach, pytałem siebie: Co z ciebie będzie? I to jest siłą kaca, że człowiek chce rozpocząć nowe życie...

W tych pijatykach najpiękniejsze nie jest to podochocenie, nie ten wzlot, nie te uniesione ręce i te pomysły, które przychodzą człowiekowi d...

- Z panią zawsze mi jest tak wspaniale - szepnął do mnie doktor. - Mnie z panem też - powiedziałam. - Bo ja, jak jestem z panią, to jest mi tak, jakby pani wcale przy mnie nie było - trajkotał niedorzecznie.

- Z panią zawsze mi jest tak wspaniale - szepnął do mnie doktor. - Mnie z panem też - powiedziałam. - Bo ja, jak jestem z panią, to jest mi ...