Ładnie wykreowany świat, trochę jakby podkradziony od Gaimana, ciekawa akcja i trochę za dużo (jak dla mnie) słodzenia o miłości i wzajemnych zachwytów głównych bohaterów nad sobą nawzajem. Wszystko zgrabnie napisane, ciekawym językiem z przekazem wrażeniowym. Najbardziej oklepany jest tu chyba motyw aniołów, ale mi akurat się spodobał. I chimery! To chyba dość nieczęsto spotkana w fantastyce rasa, a daje przecież sporo pole do popisu jeśli chodzi o wymyślenie dla nich wyglądu i zasad panujących w ich świecie. Z początkowo rozwijającej się opowieści o dziwacznych zadaniach wykonywanych przez główna bohaterkę Karou z czasem zrobiła się historia miłości, która przetrwała czas, wymiar, miała szanse na zakończenie wojny i trafiła do nowego życia dawniej istniejącej duszy. Były momenty, gdy zdawało mi się, że jest za słodko, za romantycznie. Przecież nigdy nie zdarza się taki zachwyt i zakochanie jak w "Córce dymu i kości". Pokochali się właściwie dlaczego? Za wygląd? Za zapatrzenie? Ona piękna, piękny też On. I gotowe! Dziewuszki marzące o rycerzu na białym koniu, przystojnym niebotycznie czekają na niego po lekturze tej książki jeszcze bardziej. Bardzo ładnie, ale ja w taką miłość słabo wierzę. Chociaż z chęcią przeczytam o tym, co stanie się dalej. Ale czuję tez, że można spodziewać się tyko różowego happy endu.

Ładnie wykreowany świat, trochę jakby podkradziony od Gaimana, ciekawa akcja i trochę za dużo (jak dla mnie) słodzenia o miłości i wzajemnych zachwytów głównych bohaterów nad sobą nawzajem. Wszystko zgrabnie napisane, ciekawym językiem z przekazem wrażeniowym. Najbardziej oklepany jest tu chyba motyw aniołów, ale mi akurat się spodobał. I chimery! To chyba dość nieczęsto...