Czasem, w zimny wieczór, nachodzi mnie chęć połknięcia jakiejś szybkiej, strasznej opowieści. Zawsze mobilizuje to do działania i powiedzenia sobie, że życie jest zbyt krótkie i nieprzewidywalne żeby martwić się pierdołami i narzekać. Tym razem sięgnęłam po książkę Edwardsona, nie pierwszą z cyklu, ale w niczym to nie przeszkodziło.
Czyta się szybko, łatwo i może nie do końca przyjemnie, bo tragedia straszna. Główny bohater jest ciekawą postacią, ciężko znosi radzenie sobie z bagażem emocjonalnym, który dostarcza mu praca w wydziale zabójstw. Jak w ogóle wypuścić dziecko na świat, skoro zna się tyle psychopatów gotowych zabić przypadkowe osoby z różnych, mało zrozumianych powodów. Tym razem ofiarami padają młode dziewczyny, kończące liceum, zaczynające nowy etap życia, którego nigdy nie poznają. Co może kierować mordercą w takim momencie? Oczywiście chęć zemsty, chociaż logika takiego postępowania pozostawia wiele do życzenia.
Historia smutna, z patologią rodzinną w tle. Naprawdę wiele krzywdy można wyrządzić przez nie zastanawianie się nad losem dziecka, które zostawia się samemu sobie.

Czasem, w zimny wieczór, nachodzi mnie chęć połknięcia jakiejś szybkiej, strasznej opowieści. Zawsze mobilizuje to do działania i powiedzenia sobie, że życie jest zbyt krótkie i nieprzewidywalne żeby martwić się pierdołami i narzekać. Tym razem sięgnęłam po książkę Edwardsona, nie pierwszą z cyklu, ale w niczym to nie przeszkodziło.
Czyta się szybko, łatwo i może nie do...