bardzo dobry komiks i choć film mi się bardziej podobał to uwazam że millar wykreował świat genialny i i jeszcze te zabawne koncepty typu johnny two-dicks, genialne. to jest komiks po którym odzyskałem w nie wiarę (wcześniej czytałem koszmarny dziennik anne frank)
wanted polecam całym sercem

bardzo dobry komiks i choć film mi się bardziej podobał to uwazam że millar wykreował świat genialny i i jeszcze te zabawne koncepty typu johnny two-dicks, genialne. to jest komiks po którym odzyskałem w nie wiarę (wcześniej czytałem koszmarny dziennik anne frank)
wanted polecam całym sercem

Twórcza błazenada, która obniża wartość sztuki cofając jej szczyty na krańce rynsztoka z martwą rybą i odchodami. Mark Millar to potwarz dla świata artystów oraz komiksowej branży. Chyba najbardziej znienawidzony (przeze mnie) scenarzysta w historii powieści obrazkowych. Dałem mu jeszcze jedną szansę (żeby się zreflektował). Nie było warto. Żałuję każdej minuty i każdej przerzuconej strony. Dumny ze swej pornografii przemocy oraz fontanny krwi, co za bezduszny maniak nawołujący do nienawiści. Dekonstrukcyjny nihilizm, umysłowy faszysta, który zabija wszystko to, co obce jemu samemu. Już lepiej zostać analfabetą niż pławić się w sztucznej rozrywce niegodnej człowieka oraz sumienia pokolenia, które musi trwać przez eony.

Twórcza błazenada, która obniża wartość sztuki cofając jej szczyty na krańce rynsztoka z martwą rybą i odchodami. Mark Millar to potwarz dla świata artystów oraz komiksowej branży. Chyba najbardziej znienawidzony (przeze mnie) scenarzysta w historii powieści obrazkowych. Dałem mu jeszcze jedną szansę (żeby się zreflektował). Nie było warto. Żałuję każdej minuty i każdej...

Mocny, brutalny i wulgarny. A za razem mocno pociągający. Rozładowuje frustrację jak mocny trening na siłowni. A jak się wczytać to bez problemu odnajdzie się coś głębszego niż tylko "jesteś bezkarny, rób co chcesz".
Scenariusz, może i ma potknięcia, ale broni się mimo upływu czasu.
Graficznie, to jednak nie do końca mój styl, ale i tak jest lepiej niż w niejednej masowej produkcji o facetach w trykotach.
I na prawdę trzeba być Wesleyem Gibsonem, sprzed jego metamorfozy, żeby z takiego komiksu zrobić adaptację filmową jak trójka scenarzystów w 2008.

Mocny, brutalny i wulgarny. A za razem mocno pociągający. Rozładowuje frustrację jak mocny trening na siłowni. A jak się wczytać to bez problemu odnajdzie się coś głębszego niż tylko "jesteś bezkarny, rób co chcesz".
Scenariusz, może i ma potknięcia, ale broni się mimo upływu czasu.
Graficznie, to jednak nie do końca mój styl, ale i tak jest lepiej niż w niejednej masowej...

Komiks i film są ta bardzo różne, że warto zapoznać się z obiema produkcjami.

Komiks i film są ta bardzo różne, że warto zapoznać się z obiema produkcjami.

Bardzo często popełniałem jeden, karygodny błąd, jeśli o Marka Millara chodzi. Jego największe hity poznawałem najpierw w wersji filmowych. Tak było z Kick-Assem, Kingsmanem, a w pewnym sensie również z Avengersami (którzy bardzo luźno opierali się o genialne Ultimates). Tym razem postanowiłem najpierw ogarnąć komiks, również dlatego, że adaptacja podobno jest, delikatnie rzecz ujmując, tragiczna.

Poznajemy naszego bohatera Wesleya w najgorszym dla niego czasie życia - w zasadzie nic mu nie wychodzi, ani związek, ani praca, ani przyjaźń, wiecznie chodzi załamany, nic nie sprawia mu radości; podświadomie czuje, że czegoś mu w życiu potrzeba, ale nie do końca wie, czego. Wtedy jak na zawołanie dostaje dość nietypową wiadomość - otóż właśnie odziedziczył po ojcu miejsce w brutalnej i morderczej grupie super-villianów, w której to jego rodzic cieszył się niemałą sławą. Z początku lekko przerażony, dzięki nietypowemu treningowi dowiaduje się, czego tak naprawdę w życiu pragnął i rozpoczyna swoje nowe życie najgorszego ze złych.

Nie będę ukrywać - bardzo ciężko było mi kupić nagłą przemianę Wesleya. Ok, nawet jeśli zawsze podświadomie chciał zabijać, to wciąż ciężko mi uwierzyć, że w przeciągu bodajże trzech miesięcy z totalnego cieniasa, który bał się krzyczeć i nigdy się nie bił zmienia się w kogoś, przy kim Joker czy inny Wolverine wydaje się niewinnym dzieciaczkiem. Szczególnie że Millar w kwestii przemian bohaterów potrafi się popisać, co widać chociażby w przypadku osławionego Kick-Assa. Tu wszystko wydaje się zbyt przyspieszone, zupełnie tak, jakby scenarzysta miał czytelnika za wyjątkowo łatwowiernego.

Na szczęście kiedy już Wesley jest w 100% okrutnym killerem i wątek jego przemiany mamy za sobą, komiks znów jest po prostu czystą rozrywką. Szybką, brutalną, ciekawą, momentami nawet zabawną. Cała gama przeróżnych złoczyńców to cudowna odskocznia od tych wszystkich przesłodzonych superbohaterskich historii. Przyjemnie w końcu poczytać przeklinających i grożących sobie zamaskowanych przebierańców, w których groźby akurat łatwo jest uwierzyć. W tej kwestii nie mam Millarowi absolutnie nic do zarzucenia. Tak samo jak i w wątku głównym - czyli kto i dlaczego zabił ojca Wesleya? Tu też scenarzysta popisuje się niemałą kreatywnością i w miarę zaskakującym zakończeniem.

Szkoda jedynie, że tak dobrą historię psują przeciętne rysunki. Nie jest źle, tego nie powiem, ale na pewno nie jest też fantastycznie. Momentami jest zbyt kolorowo jak na taki klimat, a krwi leje się zdecydowanie za dużo (choć to chyba norma jeśli o Millara chodzi).

Nie wiem w zasadzie, czy chcę się nawet za ekranizację zabierać, jeśli według opinii ma mi zepsuć samą nazwę "Wanted". Bo teraz kojarzy mi się tylko z oryginalną, ostrą i krwawą historią pełną czarnego humoru. I chyba chciałbym, żeby tak właśnie pozostało. Na pewno nie jest to szczyt możliwości Marka Millara, ale to wciąż porządne komiksowe czytadło, które zadowolić powinno nawet najbardziej wybrednych.

Bardzo często popełniałem jeden, karygodny błąd, jeśli o Marka Millara chodzi. Jego największe hity poznawałem najpierw w wersji filmowych. Tak było z Kick-Assem, Kingsmanem, a w pewnym sensie również z Avengersami (którzy bardzo luźno opierali się o genialne Ultimates). Tym razem postanowiłem najpierw ogarnąć komiks, również dlatego, że adaptacja podobno jest, delikatnie...

ŚCIGANI

Co byś zrobił, gdybyś mógł bezkarnie zabić, zgwałcić czy zniszczyć kogokolwiek by ci się tylko zachciało? Brzmi jak slogan wzięty ze „100 Naboi”? Być może, ale Millar serwuje nam komiks, który brudem, okrucieństwem i prawdziwością bije na głowę dzieło spółki Azarello/Risso.

Wesley Gibson wydaje się najnudniejszym facetem na świecie. Za sobą ma już ćwierć wieku życia, ale nie osiągnął nic. Nudna praca go tłamsi, a dziewczyna, która przestała o siebie dbać zdradza z kim popadnie – Wesley zaś, choć dobrze o tym wie, nawet związku nie potrafi zerwać. Nie ma matki, ojciec opuścił rodzinę, kiedy był mały, sam jest leniwym hipochondrykiem i maminsynkiem. Co może jeszcze dać mu życie? Wszystko zmienia się w dniu, w którym jego ojciec – płatny morderca – ginie. Wesley dziedziczy po nim pieniądze i miejsce w bractwie morderców, ale także i jego kochankę, Fox, którą w skrócie można nazwać psychopatką. I nimfomanką. Relacja z nią jest dla Wesleya jak spotkanie z Czarną Wdową. I powoli staje się taki, jaki skrycie chciał być…

Gibson to kolejny antybohater Millara, którego nie sposób nie lubić. Millar, człowiek swoją drogą naprawdę sympatyczny – udało mi się wymienić z nim ledwie kilka słów, ale to po prostu czuć – fascynuje się ciemną stroną naszej natury. Wesley nie jest więc miły i przyjemny. Wyglądający jak Eminem z nutą afro na głowie (swoją droga wygląd Fox to kopia Halle Berry z „Catwoman”, z mocą odniesień do filmu),gwałci, morduje i posuwa się do coraz gorszych czynów. Pranie mózgu, które poznajemy na stronach komiksu, tak naprawdę daje mu jedynie pretekst, a nie jest czynnikiem decydującym. Natury nie da się oszukać, ale można oszukiwać siebie.

Świat „Wanted” to także świat daleki od tego, co widzimy na co dzień w komiksach. Herosi wymordowani przez Bractwo? Pewnie! Kolejne alter światy wyniszczane przez naszych bohaterów? Jak najbardziej. Ale ponad to wszystko wybij się pytanie kto zabił ojca Gibsona i dlaczego. Czy jego przeszłość mordercy to jedyny powód?

Strona graficzna współgra ze scenariuszem, choć mogłaby być lepsza. Rysunki na szczęście dalekie są od fajerwerków, jakimi raczą nas komputery, i choćby dlatego warto je docenić.

Komiks doczekał się ekranizacji, ale film z Jolie i całą resztą to jakaś pomyłka. Ani klimatu, ani akcji, ani wszystkiego tego, co zachwyca w komiksie. „Ścigani” to graphic novel pełna głębi i prawdziwości, ukrytych pod płaszczem krwawej akcji i fantastyki, pomieszanych z odniesieniami do najważniejszych historii komiksowych wszechczasów. Ostra jak brzytwa, cięta językowo, dosadna w przemocy, brutalna, ale przez to oddziaływająca silniej na czytelnika.

Polecam!

Recenzja opublikowana także na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2015/04/19/wanted-mark-millar-j-g-jones/

ŚCIGANI

Co byś zrobił, gdybyś mógł bezkarnie zabić, zgwałcić czy zniszczyć kogokolwiek by ci się tylko zachciało? Brzmi jak slogan wzięty ze „100 Naboi”? Być może, ale Millar serwuje nam komiks, który brudem, okrucieństwem i prawdziwością bije na głowę dzieło spółki Azarello/Risso.

Wesley Gibson wydaje się najnudniejszym facetem na świecie. Za sobą ma już ćwierć wieku...

Genialny film. Beznadziejny komiks.

Genialny film. Beznadziejny komiks.

Genialny komiks! Beznadziejny film!

Genialny komiks! Beznadziejny film!