Wystarczy zerknąć na okładkę książki "Pożegnanie z przeszłością", by poczuć magię mroźnego zimowego poranka tuż po wschodzie słońca, kiedy wraz z nowym dniem do życia budzi się nadzieja i chęci zmiany wszystkiego na lepsze. Czy okładka skrywa równie piękną treść? Przekonajmy się...

"Pamiętaj, napominała się, że nie tak łatwo wczuć się w czyjeś nieszczęście. Znasz tylko to, czego sama w życiu doświadczyłaś, dlatego nie masz prawa osądzać innych."

Marcie nie należy do osób, których życie zostało usłane różami. Wyszła za mąż wkrótce po ukończeniu szkoły, jednak nie mogła długo cieszyć się swoim szczęściem. Bobby został ranny w Iraku, gdzie służył jako żołnierz marines i wrócił do kraju całkowicie sparaliżowany. Teraz, po jego śmierci, dwudziestosiedmioletnia dziewczyna postanawia uporządkować życie, a przede wszystkim zostawić za sobą przeszłość. Rusza w świat by odnaleźć najlepszego przyjaciela zmarłego męża - podziękować mu, porozmawiać i być może pomóc...

Jeśli miałabym ocenić tę książkę sprawiedliwie, musiałabym spojrzeć na nią z dwóch różnych perspektyw. "Pożegnanie z przeszłością" to przede wszystkim świetna obyczajówka, którą można pochłonąć w mgnieniu oka, ale też średniej jakości powieść psychologiczna. Główni bohaterowie należą z pozoru do zupełnie różnych światów, dzięki temu ich wspólne życie pełne jest ciekawych rozmów i zabawnych sytuacji. Z drugiej strony ich uczucia - choć momentami opisywane aż do znudzenia - pozostają jakby nietknięte. Czytając książkę ani przez moment nie miałam wrażenia, że Marcie odkryła przede mną swój prawdziwy ból po stracie męża i te właściwe powody poszukiwania jego przyjaciela (bo czy wytłumaczenie: "Właściwie nie wiem dlaczego to robię" może w tym przypadku kogoś usatysfakcjonować?). Polecam wam tę książkę jeśli macie ochotę usiąść na parapecie z kubkiem gorącej herbaty i zapomnieć na chwilę o tym, że Ziemia kręci się wokół Słońca, nie liczcie jednak na wstrząsającą lekturę, która pochłonie i zmieni psychikę. Jeśli chodzi o mnie, chętnie poznam w przyszłości inne powieści tej autorki, ale pod warunkiem, że skupi się ona w nich głównie na opisywaniu codziennego życia zwykłych ludzi.

"- Jesteś pewna, że to wszystko? - Na twarzy Iana pojawił się ledwie widoczny krzywy uśmieszek.
Marcie spojrzała na niego czujnie.
- Chwilowo."

Robyn Carr opublikowała swoją pierwszą powieść w wieku dwudziestu siedmiu lat. Wyszła za mąż za człowieka, który był jej szkolną miłością na kilka tygodni przed jego wyjazdem do Officer Training School... Uważny czytelnik być może znajdzie w jej biografii niewielkie podobieństwa do fabuły książki. Czy życie nie pisze najciekawszych scenariuszy? Oprócz "Pożegnania z przeszłością" w Polsce wydano jeszcze sześć innych książek pani Carr, między innymi "Kłopoty w raju" czy "Słońce po burzy".

Wystarczy zerknąć na okładkę książki "Pożegnanie z przeszłością", by poczuć magię mroźnego zimowego poranka tuż po wschodzie słońca, kiedy wraz z nowym dniem do życia budzi się nadzieja i chęci zmiany wszystkiego na lepsze. Czy okładka skrywa równie piękną treść? Przekonajmy się...

"Pamiętaj, napominała się, że nie tak łatwo wczuć się w czyjeś nieszczęście. Znasz tylko to,...