Joanna Marat jest debiutuje w literackim świecie, na swoim koncie ma niewiele, ale z pewnością jeszcze nie raz usłyszymy jej nazwisko. Po lekturze „Grzechów Joanny” muszę przyznać, że pozytywne zaskoczenie wykwitło na mojej twarzy po paru godzinach spędzonych z książką.

Główną bohaterką jest czterdziestoletnia Joanna, warszawianka, absolwentka studiów historycznych, zakochana w średniowieczu, oddająca się swej pasji w pełni. Wydawać by się mogło, że jest szczęśliwa … a jednak, w jej życiu wcale nie panuje beztroska. Brakuje miłości, zrozumienia i bliskości. Szuka męskiego ramienia za pośrednictwem Internetu. Zupełnie przypadkowo nawiązuje znajomość ze starszym panem - Xawerym z Nowego Jorku. Niby nic zobowiązującego, fajna, sympatyczna, a jednocześnie wymagająca i absorbująca korespondencja mailowa zaskakuje samą Joannę. Kobieta poznaje samą siebie, odkrywa nieznane dotąd zakamarki własnej psychiki. Pokonuje stare, zakurzone problemy, robiąc miejsce na nowe marzenia.

Czas spędzony w sieci płynie szybko, oboje zdają sobie sprawę, że w ich przypadku zbędne jest sztuczne czarowanie się słowami. Postanawiają być ze sobą szczerzy do bólu i dzięki temu ich znajomość nabiera wyrazistych kształtów.

Kolejne listy, kolejne słowa budzą w Joannie i Xawerym spore emocje, począwszy od radości, a skończywszy na złości i zrywaniu kontaktu. Oboje kroczą po cienkiej granicy…. aż w końcu los im pomaga i ich spotkanie zaczyna nabierać realnych kształtów. Jak to będzie spojrzeć sobie w oczy? Dotknąć dłoni? Spędzić czas sam na sam, bez pośrednictwa klawiatury? Czy samotne życie Joanny nabierze wreszcie kolorów?

Przeczytajcie „Grzechy Joanny”, aby poznać odpowiedzi na powyższe pytania. Jestem przekonana, że nikt nie pożałuje czasu spędzonego z tytułową Joanną. Osobiście uległam magii i czarowi tej książki. Bardzo szybko „wskoczyłam” w rolę bohaterki, razem z nią przeżywając kolejne etapy podróży po życiu najbardziej prawdziwym, bez zbędnego koloryzowania i dodawania pikanterii. Pomimo tego, iż na początku akcja wydaje się dość chaotyczna, po pewnym czasie można się przyzwyczaić do zamysłu autorki. Bez problemu łączą się ze sobą poszczególne fakty, tworząc bardzo ciekawą i spójną historię wziętą z życia.

Lubię debiuty, ponieważ stanowią nie lada niespodziankę dla czytelnika. Joannę Marat zapamiętam i z niecierpliwością będę czekała na jej wymarzoną sagę rodzinną, która ma się rozegrać w powojennym Gdańsku.

Iwona Zaczek