Zbiór reportaży o współczesnym autorowi Krakowie. Lovell chce się wcielić w krakowski odpowiednik Rétifa, paryskiego pra-reportażysty opisującego nocne życie stolicy Francji. Nie słyszałem wcześniej o imć Francuzie, nie wiem więc na ile udało się to zamierzenie. Pewnym jest, że Lovell odwołuje się również do wielu innych artystów, w tym Bergmanna i 'ojca reportażu', Egona Kischa. To do tego ostatniego nawiązuje w pierwszej pozycji antologii, "Są takie dzielnice". Jest to w zasadzie przeszczepiona na polski grunt wersja słynnego dzięki Karafce la Fontaine'a Wańkowicza reportażu Kischa - "Szubieniczna Tonia". Według mnie Polak inspirował się nim ciut za bardzo. W tej pozycji, a także, może przede wszystkim, w ostatniej, "Palę Kraków", najlepiej widać to, czym chcę uczynić mój największy zarzut w stosunku do "Bal się nie udał...", mianowicie zawartości fikcji w reportażu. Jest to drażliwy temat, temat nie do rozstrzygnięcia, ale... Lovel zdecydowanie przesadził. "Palę..." czyta się jak dziwne, surrealistyczne opowiadanie fantasy z trudną do rozszyfrowania fabułą i niejasnym przesłaniem. Nie najwyższych lotów opowiadanie. Nie pomaga tu również język autora. Balansuje między patetyzmem a pretensjonalnością, drażni i nie pasuje do konwencji reportażu. Jedynym plusem zbioru jest niewygórowana liczba stron, przez które trzeba przebrnąć czytając tę książkę.

Zbiór reportaży o współczesnym autorowi Krakowie. Lovell chce się wcielić w krakowski odpowiednik Rétifa, paryskiego pra-reportażysty opisującego nocne życie stolicy Francji. Nie słyszałem wcześniej o imć Francuzie, nie wiem więc na ile udało się to zamierzenie. Pewnym jest, że Lovell odwołuje się również do wielu innych artystów, w tym Bergmanna i 'ojca reportażu', Egona...