Proza Henryka Manna jest dobra, ale nie dorównuje twórczości jego brata, Tomasza. Brak jej finezji i błyskotliwości, jakie cechują utwory noblisty.

Zacznę od plusów.
Mimo iż akcja "Miasteczka" rozgrywa się w odległych czasach we Włoszech,wiele opisanych problemów ma ponadczasowy charakter. Bohaterowie uosabiają najgorsze cechy mieszkańców zapyziałej prowincji, jej domorosłych polityków, niespełnionych artystów, dewotek, plotkar i plotkarzy...
Bardzo aktualne i ponadregionalne wydają się również konflikty między Kościołem a świeckimi władzami oraz częste zmiany opcji politycznych przez ludzi ze świecznika.

Osobnym tematem jest sytuacja artystów, którzy muszą wybierać między biedną niezależnością a dostatnim poddaństwem wobec mecenasów. W utworze rodzi to sporo zabawnych sytuacji, jednak tak naprawdę to śmiech przez łzy.

A teraz czas na minusy.
Całość napisana jest przyciężkawo, lekturę utrudnia wielość postaci, z których część pokazana jest nieco schematycznie. Sporo scen wydaje się sztucznie wydłużanych, np. udział w spektaklu czy dochodzenie po pożarze.
Przyznam, że miałam momenty znużenia, raz chciałam nawet dać sobie spokój z czytaniem, jednak ciekawiło mnie, jak zakończą się perypetie małomiasteczkowych bohaterów i goszczących u nich aktorów.
Zakończenie nieco mnie rozczarowało i nie zaskoczyło, ale nie będę go zdradzać, by nie psuć lektury potencjalnym czytelnikom.

Proza Henryka Manna jest dobra, ale nie dorównuje twórczości jego brata, Tomasza. Brak jej finezji i błyskotliwości, jakie cechują utwory noblisty.

Zacznę od plusów.
Mimo iż akcja "Miasteczka" rozgrywa się w odległych czasach we Włoszech,wiele opisanych problemów ma ponadczasowy charakter. Bohaterowie uosabiają najgorsze cechy mieszkańców zapyziałej prowincji, jej...