Miałem tylko jedno życie – spowiedź alkoholika – filozofa. W zamierzeniu powieść sensacyjna w której wątek kryminalny niby jest, a jednak go nie ma. Bohater opisuje swoje życie z uporem pijaka, ale nigdy nie bredzi. Dzięki jego wyznaniom jakby mimochodem poznajemy świat okupacyjnej Warszawy bliższy Grzesiukowi, niż autorom martyrologicznym. Tragedią tego człowieka nie jest to, że pije, ale to że się zakochuje i nie potrafi uwolnić się od obsesyjnego uczucia prowadzącego do nieszczęścia , za które bohater musi odpokutować dwukrotnie.
Telefon i kobiety - kolejna historia miłosna, jednak daleko jej do banalnego love story. Jest tu cynizm, egoizm, śmierć, zazdrość i zemsta wszystko podane w najlepszym literackim sosie pisane najlepszą polszczyzną
Przygoda w Warszawie - U Stefana Kisielewskiego jak u Hitchcocka najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie rośnie i właśnie takie jest to opowiadanie. Pierwsze dwie historie to trzęsienie ziemi… Opowieść jak u Kafki, tyle że bardziej surrealistyczna niż w Procesie. Historia trzymająca w napięciu niemal od pierwszej do ostatniej strony. Mamy tu teorię spiskową, przestępczość zorganizowaną, Warszawę podnosząca się z gruzów, świat prostackich warszawiaków. Od tego opowiadania nie mogłem się oderwać.
Zbrodnia w dzielnicy północnej - Najbardziej klasyczna z opowieści kryminalnych Kisiela. Są trupy, śledztwo oficera policji ( bardzo mocno przypominającego Wallandera ),służby specjalne. Ale jest także mnóstwo aluzji do systemu politycznego kraju w którym musiał żyć i pracować autor, choć historia kryminalna nie toczy się w Polsce, ale wyimaginowanym państwie, w stolicy podzielonej według czterech stron świata i nawet tu jest aluzja, bo dzielnica wschodnia jest opisywana jako dzielnica robotnicza, przestępcza. Brud, smród i łajdactwo – jak w dawnym Kraju Rad. Za to zachodnia dzielnica jest odpowiednikiem świata wolnego, może trochę niefrasobliwego, ale jednak prawa i bogata.
Całość jest rewelacyjną przygodą z dobrą literaturą, pisaną jęzkiem obcym dzisiejszym twórcom. Polecam wszystkim, dla których trup, szaleństwo seryjnego mordercy, brednie na temat walki służb specjalnych nie jest najważniejsze w dobrej książce

Miałem tylko jedno życie – spowiedź alkoholika – filozofa. W zamierzeniu powieść sensacyjna w której wątek kryminalny niby jest, a jednak go nie ma. Bohater opisuje swoje życie z uporem pijaka, ale nigdy nie bredzi. Dzięki jego wyznaniom jakby mimochodem poznajemy świat okupacyjnej Warszawy bliższy Grzesiukowi, niż autorom martyrologicznym. Tragedią tego człowieka nie jest...