Jest chyba cechą osobniczą Szwedów, że mają słabość do morza. Ja, jako człowiek z wyboru górski, słabości tej wprawdzie nie podzielam, ale każdy temat można przeczytać z przyjemnością, jeśli czuje się w nim pasję autora. W przypadku Strindberga zdecydowanie ta pasja jest. Jednocześnie jest także zgryźliwa satyra i pełen ironii komizm, co niewątpliwie nadaje szczególnego kolorytu jego dziełom. Żałuję bardzo, że nie przeczytałam wcześniej "Domu lalki" Ibsena - nie dlatego, jakoby opowiadanie Strindberga zdradzało całą fabułę (co ze szczegółami robi),ale też jest bardzo subiektywną, krytyczną recenzją dzieła Norwega, co zapewne będzie rzutowało na moją własną interpretację oryginału. Jakkolwiek "Ślubowanie" kontynuuje motyw satyryczny, tak "Celnik", opowiadanie kończące ten niewielki zbiorek, jest jak kubeł zimnej wody, ukazując tragedię człowieka, któremu, krótko mówiąc, posypało się życie. Wracając jednak do opowiadania tytułowego, bardzo podobała mi się postać obojga małżonków, a zwłaszcza Wilhelma, którego wyjątkowo liberalne poglądy na temat płci były dla mnie sporym kontrastem z mizoginią samego autora. Jest to zatem niewielka lekturka i skromny wybór spośród dzieł Strindberga, ale niewątpliwie pozwala poznać jego styl od jak najlepszej strony.

Jest chyba cechą osobniczą Szwedów, że mają słabość do morza. Ja, jako człowiek z wyboru górski, słabości tej wprawdzie nie podzielam, ale każdy temat można przeczytać z przyjemnością, jeśli czuje się w nim pasję autora. W przypadku Strindberga zdecydowanie ta pasja jest. Jednocześnie jest także zgryźliwa satyra i pełen ironii komizm, co niewątpliwie nadaje szczególnego...

Wspaniały zbiorek kipiący miłością do morza i życia w jego pobliżu (spojrzenie na tę część twórczości Strindberga rzeczywiście bardzo pogłębia jego obraz i wyprowadza czytelnika z mniemania, że był to zgorzknialy człowiek teatru, nie wychodzący poza kulisy). A co do tytułowego opowiadania, bardzo miło było przyjrzeć się jego polemice z Ibsenem... i poniekąd zapowiedź jego konfliktu z samą Dagny Juel, która tak później wyczerpie go psychicznie swoją "kobiecą" niezależnością.

Wspaniały zbiorek kipiący miłością do morza i życia w jego pobliżu (spojrzenie na tę część twórczości Strindberga rzeczywiście bardzo pogłębia jego obraz i wyprowadza czytelnika z mniemania, że był to zgorzknialy człowiek teatru, nie wychodzący poza kulisy). A co do tytułowego opowiadania, bardzo miło było przyjrzeć się jego polemice z Ibsenem... i poniekąd zapowiedź jego...

kpiące krótkie fabuły, ostatnia tylko smutna

kpiące krótkie fabuły, ostatnia tylko smutna

Nowela Dom lalki" - jak dramat, szybko, zwięźle, z dialogami, skrótowo. całkiem miło.

Nowela Dom lalki" - jak dramat, szybko, zwięźle, z dialogami, skrótowo. całkiem miło.