Książki rzadko czytam, wolę komiksy...
Jednak wśród autorów, których lubię i cenię jest właśnie J.M. Coetzee. "W sercu kraju" czytałem już parę lat temu, jednak książka wywarła na mnie wielkie wrażenie... Może to Afryka mnie w tym urzekła, może monologi bohaterki i opis jej wizji świata, relacje z ojcem.

Polecam, dla mnie mocne 9/10!

Książki rzadko czytam, wolę komiksy...
Jednak wśród autorów, których lubię i cenię jest właśnie J.M. Coetzee. "W sercu kraju" czytałem już parę lat temu, jednak książka wywarła na mnie wielkie wrażenie... Może to Afryka mnie w tym urzekła, może monologi bohaterki i opis jej wizji świata, relacje z ojcem.

Polecam, dla mnie mocne 9/10!

Nie jest to przyjemna literatura, ale na pewno niesamowicie napisana, wręcz wybitna. Ja się nie mogłem oderwać. W tym przypadku myślę, że warto odpuścić szukania sensu opisanej historii bo chyba nie ma zawartych tu jednoznacznych wskazówek, jest to obraz szaleństwa, niepokojący i chaotyczny, ale i fascynujący.

Nie jest to przyjemna literatura, ale na pewno niesamowicie napisana, wręcz wybitna. Ja się nie mogłem oderwać. W tym przypadku myślę, że warto odpuścić szukania sensu opisanej historii bo chyba nie ma zawartych tu jednoznacznych wskazówek, jest to obraz szaleństwa, niepokojący i chaotyczny, ale i fascynujący.

Książki Coetzee czytałam dawno temu i każda z nich zrobiła na mnie duże wrażenie. Autor jest doskonałym znawcą natury ludzkiej i potrafi ujawnić, niestety te złe cechy człowieka. W tej książce uderzyło mnie to, czego autor nie powiedział a co pokazał - jak długi czas był potrzebny żeby człowiek się ucywilizował a jak niewiele go potrzeba żeby ten humanizm z którego człowiek jest tak dumny, został zaprzepaszczony

Książki Coetzee czytałam dawno temu i każda z nich zrobiła na mnie duże wrażenie. Autor jest doskonałym znawcą natury ludzkiej i potrafi ujawnić, niestety te złe cechy człowieka. W tej książce uderzyło mnie to, czego autor nie powiedział a co pokazał - jak długi czas był potrzebny żeby człowiek się ucywilizował a jak niewiele go potrzeba żeby ten humanizm z którego człowiek...

Powieść to bardzo trudna, bo traktuje o prozie życia, którego większość z was nie chciała by poznać. Fantastycznie przedstawione charaktery ludzkie. Cudny język.

Powieść to bardzo trudna, bo traktuje o prozie życia, którego większość z was nie chciała by poznać. Fantastycznie przedstawione charaktery ludzkie. Cudny język.

Było ciężko, bardzo ciężko. Problemem jednak nie było to, że "W sercu kraju" nie zrozumiałam. Niesamowicie mroczną, ponurą i depresyjną historię starej panny, mieszkającej na odludnej farmie w Afryce zrozumiałam po prostu przez pryzmat siebie, zrozumiałam aż za bardzo. Ktoś powiedziałby może, że nie tak się czyta wybitną literaturę, że się do niej tak emocjonalnie nie podchodzi, że to profanacja (słyszałam i takie głosy). Trudno, czytam tak jak czytam, zmieniać tego nie zamierzam, jak również nie zamierzam ukrywać, że "W sercu kraju" rzuciło mną o ścianę. Zapewne nie każdy tak tę książkę odbierze, ale z pewnością zostanie doceniona przez tych czytelników, którzy lubą mocne, trudne lektury, w których rzeczywistość przeplata się z szaleństwem.

Było ciężko, bardzo ciężko. Problemem jednak nie było to, że "W sercu kraju" nie zrozumiałam. Niesamowicie mroczną, ponurą i depresyjną historię starej panny, mieszkającej na odludnej farmie w Afryce zrozumiałam po prostu przez pryzmat siebie, zrozumiałam aż za bardzo. Ktoś powiedziałby może, że nie tak się czyta wybitną literaturę, że się do niej tak emocjonalnie nie...

Książka mocna i dobra. Bogaty język. Przejmujące studium umysłu kobiety chorej, albo może chorego umysłu kobiety, także studium samotności. Nie wiedziałam, gdzie ten monolog relacjonuje wydarzenia, a gdzie błądzi w sobie wiadomych okolicach. Czyta się dobrze, ale zmusza do częstego zatrzymania się i refleksji.

Książka mocna i dobra. Bogaty język. Przejmujące studium umysłu kobiety chorej, albo może chorego umysłu kobiety, także studium samotności. Nie wiedziałam, gdzie ten monolog relacjonuje wydarzenia, a gdzie błądzi w sobie wiadomych okolicach. Czyta się dobrze, ale zmusza do częstego zatrzymania się i refleksji.

W sercu kraju, w sercu pustki, w sercu samotności. Studium psychozy, tym bardziej poruszające, że napisane w pierwszej osobie. Przenikająca do kości dojmująca gorycz wynikająca z rozpoznania swego położenia, które jest więzieniem, bez szans na zmianę.
To kolejna przeczytana przeze mnie książka Coetzeego po Barbarzyńcach, którzy mnie zachwycili, także stylem. Tu też jest styl, zaskakująca literacka, językowa wyobraźnia, którą porównać mogę ze znanych mi pisarzy z Lemem, który nawet z jazdy w korku w upalny dzień jest w stanie zrobić małe opowiadanie.
Ocena słowna rodzi we mnie jakiś opór, bo 8/10 oznacza "rewelacyjna", a to słowo po prostu nie ma żadnych punktów stycznych z tą książką; to słowo, z całym swym ładunkiem emocjonalnym, radością i podekscytowaniem lekturą po prostu tu nie pasuje. Ale skala to skala - 8/10.

W sercu kraju, w sercu pustki, w sercu samotności. Studium psychozy, tym bardziej poruszające, że napisane w pierwszej osobie. Przenikająca do kości dojmująca gorycz wynikająca z rozpoznania swego położenia, które jest więzieniem, bez szans na zmianę.
To kolejna przeczytana przeze mnie książka Coetzeego po Barbarzyńcach, którzy mnie zachwycili, także stylem. Tu też jest...

"Doskonały zapis psychozy" - jak dla mnie... zbyt doskonały, a przez to niestety niestrawny w odbiorze.

"Doskonały zapis psychozy" - jak dla mnie... zbyt doskonały, a przez to niestety niestrawny w odbiorze.

tłumaczka: Magdalena Konikowska

tłumaczka: Magdalena Konikowska

Napisana w 1977, esencja Hańby ( wyd. W 90tych ),książka niezła, spokojnie można odcinać kupony.

Napisana w 1977, esencja Hańby ( wyd. W 90tych ),książka niezła, spokojnie można odcinać kupony.