Genialna klasyka literatury antywojennej, do której wracam wielokrotnie, jakiś czas temu w formie audiobooka wspaniale czytanego przez Zbigniewa Zamachowskiego, a ostatnio podczytując nowy przekład Antoniego Kroha z bardzo dobrymi przypisami. Ciągle śmieszy i przeraża. I ciągle nie mogę się zdecydować czy Szwejk jest notorycznym idiotą czy tylko takiego udaje. Coś mi się widzi, że i jedno i drugie...

Najlepszy jest tom pierwszy, a potem im dalej tym nieco gorzej, niemniej całe cztery tomy są warte przeczytania.

Podczytuję sobie Szwejka przed snem, jest to niezawodny katalizator dobrego humoru. Czyż nie może ubawić historia zalotów porucznika Lukáša do pewnej Węgierki w Királyhídzie, gdzie główną rolę pełnił Szwejk, a następstwa jak zwykle były dramatyczne...

Bardzo lubię przypowiastki Szwejka, a zwłaszcza tą propagującą optymizm, niedokończoną i mającą charakter nieco postmodernistyczny: „wszystko może się jeszcze obrócić ku dobremu, jak mówił Cygan Janeček w Pilźnie, kiedy mu w roku 1879 zakładali stryczek na szyję za podwójne morderstwo na tle rabunkowym. I dobrze to przewidział, w ostatniej chwili zabrali go spod szubienicy, bo go nie mogli powiesić z powodu cesarskich urodzin, które wypadały akurat tego samego dnia, gdy miał wisieć. No więc go powiesili dopiero na drugi dzień, kiedy już było po urodzinach, a chłop miał jeszcze tyle szczęścia, że na trzeci dzień przyszło ułaskawienie i miało być w jego sprawie wznowione śledztwo, bo wszystko wyglądało, że to właściwie zrobił inny Janeček. No to go musieli wykopać z cmentarza więziennego i rehabilitowali go na pilzneński cmentarz katolicki, a dopiero potem wyszło, że był ewangelikiem, więc go przewieźli na cmentarz ewangelicki, a potem...
- Potem dostaniesz parę razy po mordzie – przerwał mu stary saper Vodička.”

Jest to ponadczasowa literatura, która będzie bawić i przyszłe pokolenia.

Genialna klasyka literatury antywojennej, do której wracam wielokrotnie, jakiś czas temu w formie audiobooka wspaniale czytanego przez Zbigniewa Zamachowskiego, a ostatnio podczytując nowy przekład Antoniego Kroha z bardzo dobrymi przypisami. Ciągle śmieszy i przeraża. I ciągle nie mogę się zdecydować czy Szwejk jest notorycznym idiotą czy tylko takiego udaje. Coś mi się...