Po książkę Fallady sięgnąłem idąc za ciosem, przeczytawszy wcześniej ,,Pijaka'' tegoż autora. Kolejny raz chylę czoła przed zdyscyplinowaną narracją i brutalnym momentami naturalizmem. Choć Fallada był oportunistą, trzymającym się z dala od polityki, tu stworzył dosadne, bezkompromisowe studium działania państwa totalitarnego, nie pozostawiające złudzeń co do jego zbrodniczości, a oparł je na analizie faktów, nie zaś na jakichkolwiek sympatiach politycznych. Uwaga jednak dla czytelników którzy wiedzę o historii i polityce czerpią z zakłamanych podręczników i z telewizji; otóż na kartach powieści kilkakrotnie pojawia się kierowane przez urzędników i esesmanów w stronę Anny i Ottona Quanglów określenie ,,komuniści''. Zaznaczyć należy iż nie każdy kto nie ugiął karku przed Hitlerem był komunistą, co zresztą w żaden sposób nie przebija z postaw bohaterów, a określenie to częstokroć używane było przez narodowych socjalistów w stosunku do każdego, wobec kogo zaistniały podejrzenia że jest on niechętny ustrojowi. Podobnie dziś czyni lewica, grzmocąc wszystkich w koło wyzwiskiem ,,faszysta''. Problem tkwi w tym iż czytelnik zasługujący na pałę z historii, po lekturze może nieświadomie ująć się emocjonalnie za komunistami, choć nikt taki w książce się nie pojawia, tym bardziej że Fallada, skupiony raczej na zaspokajaniu własnych nałogów, a nie zaangażowaniu politycznym daleki był zapewne od afirmacji tego drugiego spośród XX wiecznych totalitaryzmów. Mocna rzecz, polecam.

Po książkę Fallady sięgnąłem idąc za ciosem, przeczytawszy wcześniej ,,Pijaka'' tegoż autora. Kolejny raz chylę czoła przed zdyscyplinowaną narracją i brutalnym momentami naturalizmem. Choć Fallada był oportunistą, trzymającym się z dala od polityki, tu stworzył dosadne, bezkompromisowe studium działania państwa totalitarnego, nie pozostawiające złudzeń co do jego...