Do sięgnięcia po tą książkę zachęcił mnie paradoksalnie film nakręcony na podstawie powieści „Kobieta w klatce” tegoż samego autora.
Jak już zostało powiedziane, „Zabójcy bażantów” to coś zupełnie innego od „Kobiety…”. Ale „innego”, nie znaczy gorszego. Wg mnie powieść ta jest świetna, mimo tego, że wiemy kto, wiemy co, wiemy jak itd. Nie zgadzam się z opiniami, że to słaba książka dlatego, że wiemy od początku kto jest kim. To, że w zasadzie w powieści tej nie ma bohaterów pozytywnych też mi nie przeszkadza. Takie życie.
Żałowałem tylko, że czytałem ją po trochu, czego nie znoszę, ale no cóż, siła wyższa.
Powieść wciąga od pierwszych stron, ja osobiście zostałem wciągnięty w nią, zastanawiając się jak autor zamknie wszystkie wątki. I nie zawiodłem się. Bo ci źli zostali ukarani, co prawda nie do końca zgodnie z prawem, ale co tam. Pewnie autor naoglądał się filmów o samotnych mścicielach.
Mnie tylko nie pasowało w tej książce jedno. Dlaczego dopiero po tylu latach Kimmie postanowiła zemścić się na swych dawnych „kolegach”. Dlaczego nie zrobiła tego wcześniej. Jej choroba psychiczna (te „głosy” w głowie) jako przyczynek tegoż, nie do końca mnie przekonała. Ale to tylko taki mały, drobny szkopuł.
Plus dla powieści za tłumaczenie oraz za mało, bo mało, ale jednak trochę humoru. Parę razy uśmiechnąłem się pod nosem, czytając sceny opisujące współpracę Rose, Assada i Carla.
Polecam tą książkę.

Do sięgnięcia po tą książkę zachęcił mnie paradoksalnie film nakręcony na podstawie powieści „Kobieta w klatce” tegoż samego autora.
Jak już zostało powiedziane, „Zabójcy bażantów” to coś zupełnie innego od „Kobiety…”. Ale „innego”, nie znaczy gorszego. Wg mnie powieść ta jest świetna, mimo tego, że wiemy kto, wiemy co, wiemy jak itd. Nie zgadzam się z opiniami, że to słaba...