Po pobieżnym zapoznaniu się z twórczością Mistrza, miło było wziąć do ręki powieść, która wyszła spod jego pióra i ani trochę nie trąci fantastyką. Powieść bardziej w stylu Nienackiego, Szczypiorskiego czy Ofierskiego, niż Lema. Jedno jednak się nie zmieniło - człowiek, jego dylematy moralne i reakcje na niespodziewane sytuacje.
Akcja dzieje się na początku II wojny światowej, w szpitalu psychiatrycznym. Głównym bohaterem jest młody lekarz, ale już niedługo równie ważnym staje się pewien poeta. Trudno powiedzieć, czy ów człowiek naprawdę powinien znaleźć się w tym miejscu, bowiem na pozór wydaje się człowiekiem absolutnie normalnym, przy tym inteligentnym i dalekowzrocznym. Sytuacja w szpitalu jest niepokojącym tłem i to właśnie ono gra główną rolę. Co zrobią Niemcy po wkroczeniu do szpitala? Czy zachowają pacjentów przy życiu? Czy tez może uznają ich za niepotrzebny i szkodliwy element i zwyczajnie zamordują? Czy personel wykorzystają do własnych celów, czy też pozbędą się niewygodnych świadków?
I wreszcie - czy rzeczywiście trzeba się sprzeniewierzyć etyce lekarskiej, aby uratować czyjeś życie?
Powieść dość intymna, jak na Lema. Nie mogłem się oprzeć wrażeniu, że opisuje on prawdziwe wydarzenia i prawdziwe postacie. W końcu, autor z wykształcenia był lekarzem...

Po pobieżnym zapoznaniu się z twórczością Mistrza, miło było wziąć do ręki powieść, która wyszła spod jego pióra i ani trochę nie trąci fantastyką. Powieść bardziej w stylu Nienackiego, Szczypiorskiego czy Ofierskiego, niż Lema. Jedno jednak się nie zmieniło - człowiek, jego dylematy moralne i reakcje na niespodziewane sytuacje.
Akcja dzieje się na początku II wojny...