Justine Picardie podjęła się bardzo trudnego zadania. Napisanie biografii Coco Chanel – osoby, która przez całe życie kreowała swoją własną legendę, na przemian usuwając i dodając rozmaite fragmenty swojego życiorysu, to zadanie dość karkołomne. Jak spośród licznych wersji dzieciństwa Chanel zawartych w jej własnych zwierzeniach wybrać tę jedną, właściwą?

Chanel tworzyła własną mitologię, od początku usiłując nadać swojemu życiu blask wyjątkowości. Rzeczywistość była o wiele bardziej brutalna. Ojciec małej Gabrielle (Coco to przydomek, który przyjęła wiele lat później) nie był zainteresowany losem dziewczynki ani jej licznego rodzeństwa, matka zmarła młodo, sama Chanel trafiła zaś pod opiekę zakonnic (według jej opowiadań – ciotek). Droga prowadząca ku sławie i fortunie była dla Coco wyjątkowo trudna – wszystko, co osiągnęła zawdzięczała ciężkiej pracy, ogromnemu uporowi i talentowi. Jej życie osobiste budziło wiele kontrowersji – mówiono, że dziecko, którym opiekowała się przez całe życie było jej własnym, nie dzieckiem jej siostry, jak sama twierdziła. Plotkowano o licznych romansach, rzekomym homoseksualizmie. Podejrzewano ją o kolaborację z Niemcami, komentowano jej antysemityzm.

Picardie pisze o tym wszystkim z rzetelnością, starając się zachować jak największy obiektywizm. Korzysta z rozmaitych źródeł: wielu wypowiedzi osób z bliskiego otoczenia Chanel, jej licznych wcześniej powstałych biografii. Niektóre sprawy pozostawia otwarte, nie wydając jednoznacznego wyroku. Mimo widocznej w każdym zdaniu fascynacji osobą Coco, nie stara się tworzonego przez siebie portretu nadmiernie idealizować, stroni od patosu.

Interesującą stroną stworzonej przez Picardie historii jest silny akcent, jaki autorka kładzie na warstwę symboliczną kreacji i biżuterii zaprojektowanych przez Chanel. Ilustrując swoje tezy zdjęciami Justine Picardie stara się udowodnić, że Coco w swoich projektach chętnie odwoływała się do pewnych symboli - takich jak gwiazdy. Powielała motyw znajdujący się na posadzce zakonnego sierocińca, gdzie się wychowała. Uważała, że jej szczęśliwą cyfrą jest piątka, dlatego chętnie wplatała ją w swoje projekty. Wierzyła również w symbolikę pewnych obrazów – za przynoszący szczęście uznała kłos zboża, dlatego w jej apartamencie znajduje się obraz przedstawiający pojedynczy kłos pszenicy, który namalował dla niej Salvador Dali. Autorka ujawnia również jak powstało słynne logo Chanel – podwójne odwrócone C.

Jedną z ogromnych zalet publikacji jest bardzo wysoka jakość wydania. Picardie ilustruje opowiadaną historię ogromną liczbą zdjęć: wiele z nich do tej pory nigdy nie publikowano. Zdjęcia Chanel i jej najbliższych, liczne kopie jej projektów, rysunki Karla Lagerfelda, reklamy i karykatury – całość dopracowana została w najdrobniejszych szczegółach.

Maria Guzelak-Robaszkiewicz