W książce poraziła mnie nieprawdopodobność zdarzeń. Żeby jedna dziewczyna ot tak sobie jechała w Polskę? Żeby drugą wszyscy wykorzystywali? Zupełnie nie mogłam wyczuć postaci. Niby prezentowały jakieś określone typy charakterów, ale zupełnie nie potrafiłam ich zrozumieć. Zachowywały się nielogicznie i nie chodzi tu nawet o spontaniczność pierwszej, czy naiwność drugiej. Książka właściwie może wystąpić pod sztandarem "o tym, co mi się w życiu nie udało", bo jeśli szczytem marzeń [pierwszej] jest samodzielna wyprawa autostopem nad morze, zdając sobie sprawę, że niepełnosprawna staruszka, którą obiecała się opiekować, a zostawiła na pastwę nieznajomej dziewczyny spotkanej pod blokiem, no to sorry bardzo, odpowiedzialności ta książka was nie nauczy.
Nie jest tragicznie, uczmy się na błędach innych ludzi! Ale do książki to nie wystarczy...

W książce poraziła mnie nieprawdopodobność zdarzeń. Żeby jedna dziewczyna ot tak sobie jechała w Polskę? Żeby drugą wszyscy wykorzystywali? Zupełnie nie mogłam wyczuć postaci. Niby prezentowały jakieś określone typy charakterów, ale zupełnie nie potrafiłam ich zrozumieć. Zachowywały się nielogicznie i nie chodzi tu nawet o spontaniczność pierwszej, czy naiwność drugiej....