Drwal

Mam za sobą jedną powieść Michała Witkowskiego, czyli 'Barbarę Radziwiłłówną z Jaworzna-Szczakowej'. Książka, o dziwo, bardzo mi się podobała, mimo tego 'bełkotu', jak to wiele czytelników ocenia styl pisarza. Zachęcona wcześniejszą lekturą wypożyczyłam 'Drwala', najnowszą powieść Witkowskiego.
I tu pojawia się mały problem - co napisać w opinii? W wielu opisach 'Drwal' widnieje jako kryminał podszyty ironią oraz komentarzem autora na temat PRL-u i współczesnej Polski w erze Facebooka.
Na początku zapowiada się dobrze: bohater (też Michał, też pisarz) wyjeżdża z Warszawy nad polskie morze, do domku letniskowego, którego właściciel od początku coś ukrywa przed gościem. Główny bohater postanawia to sprawdzić. Po drodze spotyka całą galerię postaci z lujem na czele...
Ogólnie rzec biorąc, zawiodłam się na tej książce. Co prawda. mamy tu słynną autoironię 'Michaśki' na prawie każdej stronie, ale to nie uratuje 'Drwala' przed moją ostateczną oceną. Jest wątek kryminalny, ale Witkowski ciągle go przerywa swoimi dygresjami oraz odczuciami w związku z lujem, co nie pozwalało mi skupić się na czytaniu głównego wątku powieści, aż w końcu straciłam wątek i nie wiedziałam, o co w tym wszystkim chodzi.
Myślę, że gdyby Michał Witkowski nie próbował na siłę (takie mam odczucie) stylizować 'Drwala' na kryminał, a skupił się na warstwie obserwacyjnej ludzi wokół bohatera, to wyszłoby mu to lepiej.
Podsumuję, 'Drwal' zawiódł mnie, i to dość mocno. Mimo tego nadal będę zerkała do innych pozycji spod pióra (a raczej klawiszy:-)) Michała Witkowskiego.