Już na wstępie autor zaskakuje nas swoim podejściem do samego siebie. Opisuje swój świat w bardzo ironiczny i nietypowy sposób. Przedstawia się jako człowiek światowy, uczony, inteligentny, mający własne zdanie na każdy możliwy temat.
Szczególnie chwalę sobie liczne odwołania do historii oraz literatury. Również czysty, piękny, liryczny język jakim została napisana książka wzbudził we mnie pozytywne reakcje. Na tle niedopracowanych i pisanych kolokwialnym językiem powieści, dzieło Chwina wyróżnia się w sposób nieprawdopodobnie pozytywny. Nie obyło się jednak bez negatywnych wrażeń. Znalazły się fragmenty książki, które ukazują Chwina jako egocentryka, który rwie się do krytyki, niekoniecznie chcąc ją przyjmować. Pomimo, iż autor sprawia wrażenie zapatrzonego w siebie inteligenta, to słowa wychodzące spod jego ręki są trafne i prawdziwe. Jest twórcą odważnym jednak często niekonsekwentnym. Książka uczy myślenia i zmusza do refleksji.

Już na wstępie autor zaskakuje nas swoim podejściem do samego siebie. Opisuje swój świat w bardzo ironiczny i nietypowy sposób. Przedstawia się jako człowiek światowy, uczony, inteligentny, mający własne zdanie na każdy możliwy temat.
Szczególnie chwalę sobie liczne odwołania do historii oraz literatury. Również czysty, piękny, liryczny język jakim została napisana...