Bardzo ciekawa praca fińskiego profesora na temat XIX stulecia z nowego gatunku muzy Klio, jakim jest historia kulturowa.
Autor omawia kilka kluczowych zagadnień XIX wieku, takich jak uprzemysłowienie, rozwój transportu, kolonializm, kult geniusza, pojawienie się nacjonalizmów, konsumpcja, masowa reprodukcja czy nowy model rodziny. Jednak jego materiałami źródłowymi są przede wszystkim ówczesna literatura oraz relacje prasowe.
Dzięki temu możemy spojrzeć na omawiane problemy oczami tych, dla których była to współczesność. Rzecz jasna przeważają cytaty z literatury anglo-, francusko- i niemieckojęzycznej, ale Hannu Salmi sięga też po twórców skandynawskich, w tym fińskich a także rosyjskich. Wśród przywoływanych autorów - obok ojców klasyki – m.in. Dickens, de Musset, Baudelaire, Heine, Puszkin - pojawia się także Juliusz Verne.
Hannu Salmi wskazuje, które zjawiska były odbierane z nadzieją, a które budziły sprzeciw i obawy. W obu przypadkach podaje – najczęściej cytując lub opisując – uzasadnienie. Nam jest łatwo coś oceniać z punktu widzenia osób znających dalszy bieg historii. Ale ówcześni ludzie pióra nie posiadali ani zdolności jasnowidzenia ani nawet przewidywania, więc tym większa im chwałą za trafne konstatacje.
Dzięki literacko – dziennikarskim przykładom pracę czyta się łatwo i szybko, poznając wiele użytecznych informacji, w tym ciekawostek (np. domy towarowe od połowy XIX wieku były jednym z nielicznych miejsc dostępnym kobietom po zmroku, także bez towarzystwa mężczyzn).
Minusem jest natomiast przekład. Po pierwsze z tłumaczenia angielskiego, a nie oryginału (może tu tkwi błąd?). M.in. niekiedy dowiadujemy się, że Londyn, Paryż i Berlin leżały w Europie Środkowej, a kilka stron dalej, że jednak w Zachodniej. Renomowane wydawnictwo uniwersyteckie nie powinno tak tego zostawić.

Bardzo ciekawa praca fińskiego profesora na temat XIX stulecia z nowego gatunku muzy Klio, jakim jest historia kulturowa.
Autor omawia kilka kluczowych zagadnień XIX wieku, takich jak uprzemysłowienie, rozwój transportu, kolonializm, kult geniusza, pojawienie się nacjonalizmów, konsumpcja, masowa reprodukcja czy nowy model rodziny. Jednak jego materiałami źródłowymi są...

Bardzo dobra książka popularyzująca wiedzę. Krótkie, treściwe, obrazowe eseje, na podstawie których łatwo wyobrazić sobie to, co w XIX wieku było najważniejsze - przemiany społeczne, polityczne, problemy przeciętnego mieszkańca Europy, kulturę, w jakiej się wychowywał. Bardzo pomocne chociażby dla wielbicieli kultury współczesnej - książek i filmów, których akcja dzieje się w epoce. Polecam, poszerza bardzo horyzonty osobom, które nie mają za sobą studiów kulturowych. Wydaje mi się, że książeczka jest na tyle uniwersalna, że uczeń liceum też znajdzie tam wiele dla siebie - język polski, WOS, historia - to wszystko zakorzenione jest w świecie, który bardzo ładnie i merytorycznie opisuje Salmi. Przy tym wszystko opisane bardzo prostym, przyjemnym językiem.

Bardzo dobra książka popularyzująca wiedzę. Krótkie, treściwe, obrazowe eseje, na podstawie których łatwo wyobrazić sobie to, co w XIX wieku było najważniejsze - przemiany społeczne, polityczne, problemy przeciętnego mieszkańca Europy, kulturę, w jakiej się wychowywał. Bardzo pomocne chociażby dla wielbicieli kultury współczesnej - książek i filmów, których akcja dzieje się...

Z tą książką wiąże się według mnie zasadniczy problem. Sięgną po nią raczej ludzie zainteresowani tematem i... nie znajdą w niej zbyt wiele nowych dla siebie informacji.

Salmi opisuje rzeczy dość znane i takie, które można sobie wydedukować samemu na podstawie ogólnej wiedzy historycznej, nabytej nawet w szkole. Z tego względu polecam tę pozycję raczej dla tych, którzy chcą lub muszą zapoznać się z wiekiem XIX, a nie wiedzą jeszcze na jego temat zbyt wiele. Będzie idealna np. dla młodzieży przygotowującej się do konkursów.

Książka jest krótka, ale można byłoby w niej zmieścić znacznie więcej treści. Brakuje przede wszystkim osobnego rozdziału poświęconego religii.

Salmi nieraz niepotrzebnie skupia się na dygresyjnych szczegółach, które nie do końca mogą być ekstrapolowane na obraz całej epoki, chociaż paradoksalnie to właśnie one mogą być najciekawsze dla osób lubiących ten okres, bo nie są tak szeroko znane. Marnuje też miejsce na kilkukrotne powtarzanie ogólnych wniosków.

Od eksperta, który siedzi w temacie, zna literaturę z epoki i wiele opracowań naukowych, oczekiwałbym więcej... Niestety ma on tendencję do poruszania się po znanym dla siebie gruncie np. szeroko opisuje Richarda Wagnera, któremu poświęcił już przecież osobne opracowanie. Czy Wagner naprawdę był aż tak istotny dla całej Europy? A może Salmi przypisał mu takie znaczenie, bo o innych kompozytorach i filozofach wiedział za mało?

Przecież jako czytelnik nie powinienem mieć w głowie takich pytań w trakcie lektury...

Z tą książką wiąże się według mnie zasadniczy problem. Sięgną po nią raczej ludzie zainteresowani tematem i... nie znajdą w niej zbyt wiele nowych dla siebie informacji.

Salmi opisuje rzeczy dość znane i takie, które można sobie wydedukować samemu na podstawie ogólnej wiedzy historycznej, nabytej nawet w szkole. Z tego względu polecam tę pozycję raczej dla tych, którzy...

Książka, która fenomenalnie ukazuje świat XIX wieku. Ówczesna rzeczywistość, jak podkreśla sam autor, jest trudna do ujęcia w sposób uogólniający, choć nie da się całkowicie uniknąć generalizowania.

H. Salmi wyciąga dla czytelnika z literatury przykłady świadczące o ich głębokim osadzeniu w świecie XIX w.

W książce tej wszystko jest logicznie poukładane. Nie zaskakuje nas fakt odkrywania rozwiązań wynikających z potrzeb i "pęd" tej tzw. rewolucji przemysłowej. Wszystko z siebie wynika, co nadaje rozdziałom niezwykłą płynność, której niejednokrotnie brakuje nawet w podręcznikach akademickich: rozdział zamyka definitywnie daną dziedzinę. A przecież w życiu i historii nie ma "pustych przestrzeni" i granic.

Niezwykła przystępność językowa pozwoli odnaleźć się w historii każdemu laikowi i sprawi, że poczuje się on jak znawca tematu. Niestety ujęcie nie jest dość szczegółowe, by pretendować do miana "rzetelnie napisanej rozprawy naukowej". Mimo licznych ciekawostek, brak niewątpliwie zaplecza źródłowego, opartego tu głównie na literaturze.
Niemniej jednak (dla mnie osobiście) jest to rewelacyjne ujęcie kultury XIX w. A podany przez mnie minus książki wcale nie musi być tym, który przeszkadza podczas czytania. Ot, wychodzi moje historyczne wykształcenie.

Książka, która fenomenalnie ukazuje świat XIX wieku. Ówczesna rzeczywistość, jak podkreśla sam autor, jest trudna do ujęcia w sposób uogólniający, choć nie da się całkowicie uniknąć generalizowania.

H. Salmi wyciąga dla czytelnika z literatury przykłady świadczące o ich głębokim osadzeniu w świecie XIX w.

W książce tej wszystko jest logicznie poukładane. Nie zaskakuje...

XIX wiek i początek XX (zwłaszcza dwudziestolecie międzywojenne) to zdecydowanie moje ulubione epoki. Miałam sporą przerwę w czytaniu książek naukowych, czy też popularnonaukowych, z zakresu historii. Tak, przyznaję, marny ze mnie historyk bez pasji i zacięcia x)
Tak czy inaczej, "Europę XIX wieku..." pożyczyłam od Akii, która książkę zachwalała i bardzo słusznie, bo miała rację. Nie sądziłam, że będzie mi się czytało tę pozycję tak lekko i przyjemnie.
O autorze wiem tyle, że jest wykładowcą historii na Uniwersytecie w Turku w Finlandii, i że ""Europa XIX wieku. Historia kulturowa" jest jedyną jego pracą przetłumaczoną na język polski. A szkoda, bo jeśli pozostałe jego książki czyta się równie dobrze, to śmiało mogę powiedzieć, że wiele tracimy.
"Europa XIX wieku..." jest poświęcona zagadnieniom kultury. Pokazuje rozwój i nurty w literaturze, sztuce malarskiej, muzyce. Poświęca sporo miejsca rozważaniom na temat rozwoju wynalazków i tego, jak ludzie reagowali na nowinki technologiczne. Wszystko to zaś podpiera ciekawym materiałem źródłowym, który stanowią tu dziewiętnastowieczne powieści. Naprawdę uważam, że to ciekawe podejście, ponieważ nic lepiej nie oddaje obrazu europejskiej kultury niż jej własne wytwory. Świat widziany oczami twórców tamtych czasów, odbicie rzeczywistości, zachwytów i obaw na kartach powieści zdają się być lepszym źródłem poznania mentalności ludzkiej niż jakiekolwiek opracowania historyczne. Do pełni szczęścia brakowało fotografii i możliwości odtwarzania dźwięku, gdy mowa była o czołowych kompozytorach i wirtuozach XIX wieku (Beethoven, Paganini, Liszt, Wagner).
Jestem naprawdę pod wrażeniem płynności i łatwości, z jaką autor wyjaśniał zjawiska społeczne i przedstawiał wydarzenia. Tak rozległy temat XIX wieku, który obfitowała przecież w wydarzenia, nowe idee i postawy potraktował niezwykle sprawnie. Człowiek nie gubi się, nie ma wrażenia wybiórczości, choć w niektórych momentach czuje niedosyt i potrzebę dowiedzenia się więcej (ja na przykład muszę koniecznie dorwać jakąś biografię Paganiniego i Liszta, chętnie też poczytam o egocentrycznym Wagnerze *-*). Podoba mi się, że książka potrafi rozpalić ciekawość, chęć sięgnięcia po więcej. Taka cielepa i ignorant jak ja potrzebuje porządnego kopa w tyłek, żeby samemu ruszyć ów tyłek i poczłapać do biblioteki w poszukiwaniu opracowań historycznych, ciekawych biografii, czy monografii.

XIX wiek i początek XX (zwłaszcza dwudziestolecie międzywojenne) to zdecydowanie moje ulubione epoki. Miałam sporą przerwę w czytaniu książek naukowych, czy też popularnonaukowych, z zakresu historii. Tak, przyznaję, marny ze mnie historyk bez pasji i zacięcia x)
Tak czy inaczej, "Europę XIX wieku..." pożyczyłam od Akii, która książkę zachwalała i bardzo słusznie, bo miała...

W zależności od tego, czego kto szuka: albo krótkie, treściwe opracowanie, dające ogólny obraz epoki, albo książka dobra na początek, dla zasygnalizowania ważniejszych zjawisk czy zmian zachodzących w kulturze.
Bardzo bym sobie życzyła, aby autor rozwinął niektóre myśli i potraktował niektóre zjawiska bardziej wnikliwie, tym niemniej "Europa XIX wieku" jest jedną z niewielu pozycji poświęconych historii kultury XIX wieku i już to czyni ją cennym źródłem wiadomości.

W zależności od tego, czego kto szuka: albo krótkie, treściwe opracowanie, dające ogólny obraz epoki, albo książka dobra na początek, dla zasygnalizowania ważniejszych zjawisk czy zmian zachodzących w kulturze.
Bardzo bym sobie życzyła, aby autor rozwinął niektóre myśli i potraktował niektóre zjawiska bardziej wnikliwie, tym niemniej "Europa XIX wieku" jest jedną z...