Moje pierwsze spotkanie z twórczością Jarosława Klonowskiego mogę zaliczyć do stosunkowo udanych, choć może spodziewałam się więcej, biorąc pod uwagę, że autor umiejscowił akcję swojej kolejnej książki w bardzo ciekawym okresie średniowiecza i poruszył w niej temat czarownic.
Przełom XV i XVI wieku. Kolejna kobieta zostaje posądzona o czary. Tym razem jest to Katarzyna Kucharczykowa, która podobno zabiła swojego męża. Wszyscy są przekonani, że dziewczyna jest winna, jednak dzięki sprytnemu planowi starosty Andrzeja Kościeleckiego, który przez pewien czas romansował z oskarżoną, do spalenia kobiety na stosie nie dochodzi. Trudno się dziwić - rudowłosa i zielonooka piękność działa na mężczyzn. Dziewczyna zostaje więc potajemnie wywieziona do Kruszwicy, gdzie poznaje alchemika i pewien sekret. Mijają lata. W tym czasie dochodzi do tajemniczego pożaru. Wydawałoby się, że starosta bydgoski nie ma się już czym martwić, jednak na jaw wychodzą kolejne tajemnice... Czy to pewien cysters chce się zemścić za swoje krzywdy, a może źródłem komplikacji jest tajemnicza legenda o Świętym Wicie?

Książka ma niezwykłą fabułę. Pełno tu magii i tajemnic, a wartka akcja i nagromadzenie wydarzeń zmuszają czytelnika do koncentracji akcji. Miałam wrażenie, że książka mogłaby być dwukrotnie dłuższa, a i tak nie straciłaby nic na swej dynamice. W „Ogniach Świętego Wita” dominują dialogi, przez co miałam wrażenie przyglądania się akcji nieco z boku, z punktu widzenia przypadkowego przechodnia, do którego docierają prowadzone przez innych rozmowy. Trzeba przyznać, że autor świetnie posługuje się językiem - to wielki plus tej powieści.

Żałuję tylko, że Klonowski w szerszy sposób nie ujawnił swojej wiedzy historycznej, którą niewątpliwie posiada. Jeszcze bardziej podkreśliłaby ona niezwykłą i nieco mroczną aurę tej książki. Niemniej jednak polecam tę pozycję przede wszystkim tym, którzy poszukują wymagającej odrobiny myślenia powieści fantastyczno-historycznej.
Anna Dral