Bardzo ciekawa książka, której autor zabiera czytelnika w świat rycerzy, leśnych infamisów, krwawych bitew, niebezpiecznych przygód, dworskich romansów i bezwzględnych walk o władzę. Chociaż czasy te przeminęły bezpowrotnie i zgasła epoka warownych zamków, potyczek w dziewiczych matecznikach przyrody, skąpanych we krwi pól bitewnych, osnutych kurzem i zapachem śmierci, dokonana przez Stevensona została wiarygodna i pasjonująca rekonstrukcja obrazu przeszłości. W sferze imaginacji odbiorców rozgrywa pisarz dynamiczne, gwałtowne i realistyczne batalie, których szał bitewny, szczęk broni, wojenny krzyk ludzi niemal rozbrzmiewają z przejmującym gniewem i trwogą wewnątrz naszych myśli, przenosi nas w mroczne i tajemnicze gęstwiny - siedlisko społecznych wyrzutków, powołuje wreszcie niezmiernie ludzkich bohaterów, los jakich złączony został nierozerwalnie z powikłanymi i złożonymi uwarunkowaniami dziejów średniowiecznej Anglii.
Wojna Dwóch Róż, czyli trzydziestoletni, trwający w latach 1453-1483, konflikt zwaśnionych gałęzi władającej Anglią od 1154 roku dynastii Plantagenetów - Yorków i Lancasterów o prawa do tronu, stanowi jedynie tło historyczne dla ekspozycji obszernego panopticum ludzkich motywacji, ambiwalentnych postaw oraz paradoksów. U Stevensona wszystkie konceptualizacje aktorów epoki ulegają całkowitej inwersji - rycerze są krzywoprzysiężcami, klerycy - zdrajcami partycypującymi w zbrodni, romantyczni banici przedstawieni zostali, jako szelmy i pospolici łajdacy pokroju zdeprawowanych szlachciców, którzy za wspaniałomyślnymi frazesami ukrywają partykularny interes i osobistą wendettę. Autor unika lirycznej mitologii średniowiecza oraz zabiegów idealizacji. Żaden z animowanych przez niego bohaterów nie jest wolny od błędów, słabości, lub haniebnych czynów. W rozmaitych okolicznościach ulegają oni popędom i frenetycznym afektom, brzemiennym w późniejsze żal i wstyd, wszelako niektórzy spośród nich, nawet po najgorszych zbrodniach, wbrew zaciekłej nienawiści, zachowują zdolność szlachetnego postępowania. Osobliwie w pełnym perypetii procesie tranzycji głównego protagonisty, Richarda Sheltona, z beztroskiego młokosa w dojrzałego, świadomego konsekwencji swych działań rycerza, uwypuklone zostały skomplikowane i przewrotne ludzkie losy, mnogie w upadki oraz pomyłki, lecz uwieńczone natchnionym godnością przebaczeniem, które, choć stanowi pewne zadośćuczynienie za dawne winy, nie cofnie nigdy wyrządzonego zła.
Wiarygodność świata przedstawionego u Stevensona wynika z koherentnej syntezy rozmaitych gatunków literackich - opowieści przygodowej, realizmu historycznego, poematu rycerskiego i powieści pikarejskiej. Z opisami losów postaci oraz wydarzeń, będących ich udziałem zintegrowane zostały rozmaite impresjonistyczne sceny rodzajowe angielskich wiosek, warownych kasztelów i dionizyjskich potyczek, a także bukoliczne pejzaże przecinanych strumykami, bogatych w zwierzynę dziewiczych ostępów leśnych, konstytuujące złożone tło topograficzne utworu. Niepowetowanie z wyrafinowaną wartością utworu koresponduje również jakość translacji, autorstwa Jana Tadeusza Dehnela, tłumacza m.in. Agaty Christie, Marka Twaina i Karola Dickensa, przez którego odtworzony z weryzmem został tak istotny klimat obyczajowy epoki.
Polecam wszystkim zainteresowanym burzliwym i powikłanym okresem średniowiecza oraz historyczną powieścią przygodową.

Bardzo ciekawa książka, której autor zabiera czytelnika w świat rycerzy, leśnych infamisów, krwawych bitew, niebezpiecznych przygód, dworskich romansów i bezwzględnych walk o władzę. Chociaż czasy te przeminęły bezpowrotnie i zgasła epoka warownych zamków, potyczek w dziewiczych matecznikach przyrody, skąpanych we krwi pól bitewnych, osnutych kurzem i zapachem śmierci,...