Książka została wydana z niezwykłą starannością, wręcz zachwyca. Trudno przejść obojętnie obok wściekle zielonej okładki spowitej czarnymi, kolczastymi i splatanymi łodygami. Wewnątrz czeka prawdziwa uczta dla oka – postarzany papier, staranne ryciny ukazujące omawiane rośliny, ich nazwy zapisane czcionką imitującą odręczne pismo, tabele z danymi i… kontrastujące z nimi humorystyczne ilustracje towarzyszące zbiorczym rozdziałom. Na jednej z nich widać „Botaniczną rodzinę przestępczą” rodem z włoskiego filmu o mafii – mordercze rośliny siedzą wokół stołu z kieliszkami i cygarami w dłoniach… to znaczy w liściach, a obok leży sztylet i… obcięta ludzka głowa.

Niech jednak ten opis nie zmyli potencjalnych czytelników, stwarzając pozory, że książka ma charakter wyłącznie rozrywkowy! Zawiera bowiem ogromną porcję wiedzy z dziedziny biologii, medycyny, fizjologii, farmakologii i geografii. Wszystko zostało podane w sposób przyswajalny i interesujący. Między konkretne fakty wpleciono historyczne opowieści i legendy, a w swobodnym i gawędziarskim tonie wypowiedzi ukryto łacińskie nazwy. To mistrzowskie połączenie sprawia, że po publikację sięgnie z przyjemnością każdy, niezależnie od stopnia zaawansowania swojej wiedzy przyrodniczej. Przyznaję, że chociaż jestem biologiem, dałam się zaskoczyć wieloma informacjami!

Pani Stewart połączyła konkretne informacje z dość przystępną formą przekazu, którą cechują swobodny ton wypowiedzi i poczucie humoru. Należy się jej za to pełne uznanie. Trudno o lepszy przykład popularyzacji nauki w tej dziedzinie. Chociaż wiele z roślin opisanych w książce nie występuje w polskim klimacie, można je spotkać podczas podróży, a coraz częściej także w parkach i ogrodach. Sprawia to, że informacje zdobyte podczas lektury stają się użyteczne w codziennym życiu. Zaskoczy Was informacja jak wiele z roślin doniczkowych stanowi zagrożenie dla nas, naszych dzieci czy czworonożnych pupili, ile kwiatów w pachnącym bukiecie może nam dosłownie zatruć życie i jak bardzo może zaszkodzić zwyczajny trawnik. Oczywiście nie braknie też kroniki roślinnych socjopatów, piromanów, morderców, dusicieli, strzelców, trucicieli, śmierdzieli, roślin odurzających czy rozpychających się wszędzie i dążących do celu po trupach. Czy zatem kogokolwiek dziwi, że Autorka zaczyna od słów „Nie mówcie, że Was nie ostrzegałam”?

Trudno znaleźć inny kryminał, który będzie tak zaskakujący, wciągający, przerażający i jednocześnie… prawdziwy od początku do końca. Czy zatem można sobie wyobrazić ciekawszą lekturę albo bardziej pomysłowy prezent dla znajomego?

Katarzyna Marondel