Po raz drugi w tym roku urlopowemu wyjazdowi towarzyszy pan Cendrars. Pół roku temu była to "Gwiezdna wieża Eiffla".
Z kolei "Opowieści prawdziwe" to bardzo przyjemna lektura bardzo przyjemnych tekstów. Styl gawędziarski typowy dla Cendrarsa, z moimi ulubionymi wyliczeniami miejsc, przedmiotów czy osób, ciągnącymi się niekiedy na kilku stronach.
Czyta się szybko, tempo opowieści w zasadzie nie spada, do łyknięcia w czasie jednej dłuższej podróży pociągiem.

Po raz drugi w tym roku urlopowemu wyjazdowi towarzyszy pan Cendrars. Pół roku temu była to "Gwiezdna wieża Eiffla".
Z kolei "Opowieści prawdziwe" to bardzo przyjemna lektura bardzo przyjemnych tekstów. Styl gawędziarski typowy dla Cendrarsa, z moimi ulubionymi wyliczeniami miejsc, przedmiotów czy osób, ciągnącymi się niekiedy na kilku stronach.
Czyta się szybko, tempo...

Literatura łotrzykowsko-łazikowska w najlepszym wydaniu, niewolna zarazem od zadziwiająco wysokich tonów, jak np.:

„Lektura zalicza się naprawdę do praktyk magicznych świadomości, ujawniających jedną z najmniej znanych cech człowieka, cechę, która wyposaża go w wielką władzę: jest to zdolność bycia w dwóch miejscach równocześnie i izolacji , abstrahowania się – i tak człowiek opuszcza własne życie, nie tracąc kontaktu z życiem. Krótko mówiąc: dokonuje aktu komunii z wszystkością, jeśli nawet w nic już nie wierzy”.

A opowieść o londyńskim kanalarzu (później żołnierzu Legii Cudzoziemskiej, do której Autor, jako Szwajcar tez wstąpił),który założył się z lordowskim prezesem Banku Anglii, że wejdzie do jego najlepiej na świecie strzeżonego skarbca – a zakład of course wygrał - budzi pełne podziwu niedowierzanie czytelnika .

I teraz niespodzianka: Autor, choć niemały łobuziak , był zarazem i wybitnym humanistycznym Poetą, pochylającym się z czułością nad ubogimi imigrantami z nowojorskich slumsów w niezwykłym poemacie „Wielkanoc w Nowym Jorku” (1912):

„Panie, tłumy ubogich nocują tutaj w gospodach, /Cierpiałeś za nich, a oto leżą stłoczeni jak trzoda. /Ogromne czarne statki płyną od horyzontów,/ Na ląd ich wyrzucają, po mostach, z pontonów./ Są Włosi, Grecy, Persowie, Hiszpanie,/ Są Mongołowie, Bułgarzy, Rosjanie./ Jak zwierzęta cyrkowe skaczą przez południki. / Z czarnych ochłapów mięsa ktoś im rzuca posiłki./ Szczęściem są dla nich najpodlejsze porcje./ Panie, spójrz litościwie na ludy cierpiące”.

Czy muszę jeszcze dodawać, że Cendrars – gość o zupełnie niezwykłym życiorysie - to jeden z moich ulubionych autorów…? A że lubię się dzielić tym, co dobre, to i polecam tegoż wspaniałego, a tak słabo znanego znakomitego Autora.

Literatura łotrzykowsko-łazikowska w najlepszym wydaniu, niewolna zarazem od zadziwiająco wysokich tonów, jak np.:

„Lektura zalicza się naprawdę do praktyk magicznych świadomości, ujawniających jedną z najmniej znanych cech człowieka, cechę, która wyposaża go w wielką władzę: jest to zdolność bycia w dwóch miejscach równocześnie i izolacji , abstrahowania się – i tak...

Dobra literatura faktu.

Dobra literatura faktu.

Po przeczytaniu dwóch zdań niezwłocznie zostałam małym chłopcem co leży w łóżku i czyta a jego łóżko jest amazońskim czółnem, i błockiem okopów, i więzieniem dla żołnierzy Legii Cudzoziemskiej, i paryskim bulwarem, i zakurzoną drogą dzikiego zachodu.
Miłe i niesmutne opowiastki bez śladu neurastenii o świecie w którym dla każdego znajdzie się miejsce.

Po przeczytaniu dwóch zdań niezwłocznie zostałam małym chłopcem co leży w łóżku i czyta a jego łóżko jest amazońskim czółnem, i błockiem okopów, i więzieniem dla żołnierzy Legii Cudzoziemskiej, i paryskim bulwarem, i zakurzoną drogą dzikiego zachodu.
Miłe i niesmutne opowiastki bez śladu neurastenii o świecie w którym dla każdego znajdzie się miejsce.

Talent gawędziarski w kilku odsłonach. Umiejętność dzielenia się wrażeniami, lekkość wypowiedzi, zaskakujące pointy i różnorodna tematyka.

Talent gawędziarski w kilku odsłonach. Umiejętność dzielenia się wrażeniami, lekkość wypowiedzi, zaskakujące pointy i różnorodna tematyka.