Przygniata opisami i wolnym tempem. Ale właśnie taki jest Władca Pierścieni. Polecam czytać bez pośpiechu, z kubkiem ciepłego kakao, ciesząc się szczegółami świata i historii, niż na raz od deski do deski.

Przygniata opisami i wolnym tempem. Ale właśnie taki jest Władca Pierścieni. Polecam czytać bez pośpiechu, z kubkiem ciepłego kakao, ciesząc się szczegółami świata i historii, niż na raz od deski do deski.

J. R. R. Tolkien – Władca Pierścieni (1954-1955) (9.7)

J. R. R. Tolkien – Władca Pierścieni (1954-1955) (9.7)

Może to już trochę przestarzałe, ale mistrz zawsze najlepszy!

Może to już trochę przestarzałe, ale mistrz zawsze najlepszy!

Cóż, długo zbierałem się do tej lektury. Koniec końcem skusiłem się na formę audiobook'a.

Przygodę z Tolkienem rozpocząłem od filmu, pewnie jak spora część z nas. Uwielbiam tą opowieść, ale teraz sam nie wiem, czy to lektor, czy też tłumaczenie...ale spodziewałem się dużo więcej po książce.

Można powiedzieć, że więcej niż 60-70% książki przebrnąłem ze względu na sentyment, jaki stworzył we mnie film. Nie do strawienia jest postać "Bombadila". Do tego stopnia, że zacząłem się zastanawiać czy to nie jest historia, która tylko uzurpuje sobie prawo do tytułu książki, którą chciałem poznać.

Później nieco lepiej.

Rozpocząłem "Dwie Wieże".

...znowu zaczynam się przekonywać, że tym razem, to chyba jednak ekranizacja pobiła książkę tym, jak potrafi odbiorcę bezwiednie utopić w fabule.

Cóż, długo zbierałem się do tej lektury. Koniec końcem skusiłem się na formę audiobook'a.

Przygodę z Tolkienem rozpocząłem od filmu, pewnie jak spora część z nas. Uwielbiam tą opowieść, ale teraz sam nie wiem, czy to lektor, czy też tłumaczenie...ale spodziewałem się dużo więcej po książce.

Można powiedzieć, że więcej niż 60-70% książki przebrnąłem ze względu na...

Reread. Jest to niełatwa lektura, pierwsze pół książki idzie opornie, jak krew z nosa, niestety jest opisana w nudny sposób, no i oczywiście zawiera nieszczęsnego cudaka, Toma Bombadila. Po przebrnięciu przez najnudniejszą część, możemy doświadczyć niesamowitego światotwórstwa i kunsztu pisarskiego profesora. Czytając czułam się, jakbym płynęła po słowach, zaskoczona każdym zwrotem akcji (tak jakbym nigdy wcześniej tego nie czytała, ani nie oglądała filmów). To tylko wskazuje na to, w jaki piękny sposób Tolkien potrafił pisać, że wprowadzał z łatwością czytelnika w odpowiednie nastroje.

Reread. Jest to niełatwa lektura, pierwsze pół książki idzie opornie, jak krew z nosa, niestety jest opisana w nudny sposób, no i oczywiście zawiera nieszczęsnego cudaka, Toma Bombadila. Po przebrnięciu przez najnudniejszą część, możemy doświadczyć niesamowitego światotwórstwa i kunsztu pisarskiego profesora. Czytając czułam się, jakbym płynęła po słowach, zaskoczona każdym...

Dzięki Tolkienowi, że stworzył tak inspirujący 'scenariusz' dla arcydzieła, jakim jest trylogia filmów stworzona przez Petera Jacksona. Tolkien przyczynił się do powstania najlepszych filmów fantasy, a i możliwe, że filmów w ogóle.
Wszystko co pominął Peter w filmach Tolkien powinien pominąć również.

Połowa książki, czyli do momentu przeniesienia akcji do Rivendell jest absolutnie NIECZYTALNA. Zacząłem czytać w wieku 14 lat, skończyłem po 30stce, ale tylko dlatego, że do Rivendell wspomagałem się audiobookiem.

Książka ta zawiera też najgorszy moment w historii gatunku fantasy - Toma Bombadila. Każda litera w tym momencie powieści przyprawiała mnie o dreszcze wstrętu, a każdą komórkę ciała musiałem zmuszać, by brnąć dalej w tym bagnie nonsensu, która wprowadzało mnie w stan totalnej abominacji. Nie pasuje to do powieści, nie ma znaczenia fabularnego, nic nie wnosi i psuje odbiór całości. Tolkien sprofanował tu sam siebie. Oto ocena dzieła mistrza fantasy przez anonima z internetu; należy raczej ją olać, ale zaprawdę powiadam wam, Tom Bombadil jest tym dla Śródziemia, czym disco polo dla muzyki.

Na szczęście potem (tu i w kolejnych tomach) jest już tylko lepiej. Dalej mamy do czynienia z zaawansowanym światotwórstwem, bo taki był zamysł autora, ale gdzieniegdzie przebiła się też fabuła i idzie czerpać z tej historii przyjemność.

Nie mniej, gdyby nie filmy, które wytworzyły uwielbienie do Śródziemia i całego tokienowego lore - raczej bym nie przebrnął.

Dzięki Tolkienowi, że stworzył tak inspirujący 'scenariusz' dla arcydzieła, jakim jest trylogia filmów stworzona przez Petera Jacksona. Tolkien przyczynił się do powstania najlepszych filmów fantasy, a i możliwe, że filmów w ogóle.
Wszystko co pominął Peter w filmach Tolkien powinien pominąć również.

Połowa książki, czyli do momentu przeniesienia akcji do Rivendell jest...

Książka przeczytana w ramach wieczornego czytania dzieciom (3,7,10 lat). Była to niezwykła 2 miesięczna podróż pełna niezwykłych przygód, pieśni i legend. Warstwa przygodowa wciągnęła nas bez reszty, przeżywaliśmy radości, strach oraz wielki smutek. Zachwycaliśmy się pięknymi widokami. Opisy w tej książce są tak dobrze napisane, że czuliśmy chłód zamieci śnieżnej czy ciepłe kłosy trawy na łące.

Jeśli chodzi o formę, podobało mi się, przeplatanie głównego wątku narracyjnego opowieściami, legendami czy pieśniami. Dodawało to autentyczności i rozpalało dodatko wyobraźnię. A dzieci wręcz uwielbiały te momenty w których zamiast czytania można było zanucić (do wymyślonej melodii) jakąś pieśń.

Gorąco polecam!

Książka przeczytana w ramach wieczornego czytania dzieciom (3,7,10 lat). Była to niezwykła 2 miesięczna podróż pełna niezwykłych przygód, pieśni i legend. Warstwa przygodowa wciągnęła nas bez reszty, przeżywaliśmy radości, strach oraz wielki smutek. Zachwycaliśmy się pięknymi widokami. Opisy w tej książce są tak dobrze napisane, że czuliśmy chłód zamieci śnieżnej czy...

Moim zdaniem najbardziej "nudna" a przynajmniej "spokojna" część Władcy pierścieni. Z drugiej strony wszystko co wydarzyło się w dwóch następnych nie miało by sensu. No może poza orłami na Górze przeznaczenia. Nigdy nie mogłem zrozumieć dlaczego Gandalf nie dosiadł orła i nie załatwił sprawy lotem koszącym. Czysto i higienicznie.

Moim zdaniem najbardziej "nudna" a przynajmniej "spokojna" część Władcy pierścieni. Z drugiej strony wszystko co wydarzyło się w dwóch następnych nie miało by sensu. No może poza orłami na Górze przeznaczenia. Nigdy nie mogłem zrozumieć dlaczego Gandalf nie dosiadł orła i nie załatwił sprawy lotem koszącym. Czysto i higienicznie.

Choć nie jestem fanem fantastyki i fantazy, to powieść ta stanowi dla mnie oddzielny gatunek literacki. Najciekawsza według mnie z wszystkich części.

Choć nie jestem fanem fantastyki i fantazy, to powieść ta stanowi dla mnie oddzielny gatunek literacki. Najciekawsza według mnie z wszystkich części.

Klasyka! Jedyne czego żałuję to że przeczytałem ją długo, długo po obejrzeniu filmu.

Klasyka! Jedyne czego żałuję to że przeczytałem ją długo, długo po obejrzeniu filmu.