Skusiłam się na tą książkę, bo była pisana aż do 2010 roku, więc myślałam, że może coś więcej się dowiem niż z "Amy, Amy, Amy" (wisienkanatorcie.pinger.pl/m/15471274), ale nie. W "Ratując Amy" Daphne Barak próbuje dociec, co się takiego działo, że Amy się stoczyła (oczywiście, nie doszła do żadnego wniosku poza takim, że ta rodzina jest bardziej patologiczna niż się wydaje i że wszyscy latają ze wszystkim do prasy). Są to głównie rozmowy z jej rodzicami, przede wszystkim, oczywiście, z ojcem. Książka kiepska, w dodatku wkurza ton autorki, która wyraża się jakby była uj wie kim, osądza strasznie i w ogóle jest irytująca. W dodatku naiwnie wierzy, że rodzice mają moc niemal boską i mogli powstrzymać Amy od ćpania i spotykania się z Blakiem. Traktuje to jako oczywistość, że powinni ostro zareagować i nagle stałby się chyba cud, czym uratowaliby jej życie. Takie dość irytujące sranie w banie.
Bardzo nie polecam!

Skusiłam się na tą książkę, bo była pisana aż do 2010 roku, więc myślałam, że może coś więcej się dowiem niż z "Amy, Amy, Amy" (wisienkanatorcie.pinger.pl/m/15471274), ale nie. W "Ratując Amy" Daphne Barak próbuje dociec, co się takiego działo, że Amy się stoczyła (oczywiście, nie doszła do żadnego wniosku poza takim, że ta rodzina jest bardziej patologiczna niż się wydaje...