W ramach mojej amatorskiej i dyletanckiej przygodzie z literaturą wziąłem się za klasykę. Dodajmy klasykę kontrowersyjną, bo oskarżaną o konotacje z Jedyną Słuszną Partią i jej ideologią. Wydanie, które przeczytałem zawierało fragmenty z dziennika autora, które zawierało zakończenie. Nie ma to jak zachęcić czytelnika do zapoznania się z fabułą. Brawo PiW!!! Brawo autor!!! Ale przechodząc do samej treści to książka mi się podobała. Ładnie napisana, mądra, rozbudowana, poruszająca i rozszerzająca ciekawe tematy(w odróżnieniu od filmu Wajdy). Faktem jest, że widać tu pozytywny obraz komunistów, którzy przejmowali władzę tuż po wojnie(bo wtedy się ta powieść dzieje). Nie obchodzi mnie jej ideologiczne podłoże. Moja pani profesor od filozofii na studiach mawia, że sztuka służąca propagandzie nie zasługuje na miano sztuki, ale to nieważne.

Dla mnie to jest sztuka. Dla mnie jest to sztuka klasy wysokiej. Dla mnie jest to sztuka klasy wysokiej, która broni się pomimo swego ideologicznego podłoża. Każdy powinien ją przeczytać, ale nie będę zmuszał. Z tą książką jest jak z chodzeniem do Kościoła. Chcesz? OK. Nie chcesz czytać? Nie czytaj. W końcu kwestie podchodzące w podłoże ideologiczne należą wyłącznie do sumienia ich potencjalnego odbiorcy.

Ja polecam.

W ramach mojej amatorskiej i dyletanckiej przygodzie z literaturą wziąłem się za klasykę. Dodajmy klasykę kontrowersyjną, bo oskarżaną o konotacje z Jedyną Słuszną Partią i jej ideologią. Wydanie, które przeczytałem zawierało fragmenty z dziennika autora, które zawierało zakończenie. Nie ma to jak zachęcić czytelnika do zapoznania się z fabułą. Brawo PiW!!! Brawo autor!!!...