Gdańsk, mój kochany Gdańsk... moje Przymorze i bliskość plaży. Świeża baranina na pobliskim rynku, pachnący las i rybitwy śpiewające pod blokiem o szóstej rano. To jest teraźniejszość.

Ale jak wyglądało Wolne Miasto Gdańsk w dwudziestuleciu międzywojennym? Jak wyglądało, zanim zniszczyła je wojenna zawierucha? Tego chciałam się dowiedzieć, gdy w moje ręce trafił Gdański depozyt autorstwa Piotra Schmandta.

„Majowe popołudnie w biurze. Niech będzie majowe. Ale dlaczego o tej porze trzeba siedzieć przed maszyną do pisania?”. To pytanie zadaje sobie pierwsza bohaterka książki, Stasia Królikowska, młoda i atrakcyjna pracownica Komisariatu Rządu RP. Zanim jeszcze zdążymy ją dobrze poznać, spotykamy Kolekcjonera. I Jaana van Clijsa, handlarza dziełami sztuki. Chwilę później Zygmunta Noskowskiego, Georga Rooka, Alberta Ruthego, majora Szalewskiego... nie jest to jednak koniec, bowiem bohaterów powieści jest znacznie więcej, co wymaga od czytelnika niezwykłej uwagi i skupienia podczas czytania.

Stopniowo zagłębiamy się w tajemnicę depozytu, o którym wiadomo właściwie tylko tyle, że istnieje i że jest niezwykle cenny dla Polski. Tajemniczy Georg Rook nawiązuje kontakt z pracownikami Komisariatu Rządu RP, jednak nie tylko oni zainteresowani są wspomnianym depozytem. Chętnych do jego odkrycia nie brakuje. Cała tajemnicza sprawa oplata powoli coraz większe grono osób. Żonę van Clijsa, naszą słodką Stasię, księdza z kościoła św. Mikołaja... Nie mają pojęcia, w czym przyszło im uczestniczyć. Choć funkcjonują gdzieś z boku sprawy, ich udział w niej jest faktyczny i często powoduje dreszcz na plecach. Tajemnica gdańskiego depozytu rozwiązuje się dopiero na końcu powieści, ale ja przez cały czas próbowałam domyślić się, o co chodzi. Nie miałam najmniejszego pojęcia i nawet ciężko mi było o jakiekolwiek przypuszczenia! Rozwiązanie zagadki okazało się niezwykle zaskakujące i przyznaję, że chwilowo opadła mi szczęka.

Gdański depozyt to kryminał niezwykły. Wciągający i uwodzący swą drobiazgowością. Niech się nikomu nie wydaje, że może czytać go na raty. Nie może. Mnogość postaci i niezwykle szybki bieg wydarzeń wymagają bardzo dokładnego czytania, a chwila nieuwagi skutecznie może wybić z rytmu i sprawić, że zagubimy się w sytuacji. Książkę tę czyta się z przyjemnością, dla mnie tym większą, że czytałam ją jako mieszkanka tego miasta. Polecam ją zdecydowanie wszystkim miłośnikom nietypowych kryminałów.

Gdańsk, mój kochany Gdańsk... moje Przymorze i bliskość plaży. Świeża baranina na pobliskim rynku, pachnący las i rybitwy śpiewające pod blokiem o szóstej rano. To jest teraźniejszość.

Ale jak wyglądało Wolne Miasto Gdańsk w dwudziestuleciu międzywojennym? Jak wyglądało, zanim zniszczyła je wojenna zawierucha? Tego chciałam się dowiedzieć, gdy w moje ręce trafił Gdański...