https://naszksiazkowir.blogspot.com/2018/03/ilona-andrews-magia-krwawi.html

Zastanawiałam się ostatnio nad tym, czy jakaś książka, którą uwielbiam, kiedykolwiek mi się znudzi. Mogłoby się wydawać, że skoro czytam mnóstwo powieści i kolejne trafiają na półkę „Ulubione”, powoli powinny wypierać te, które znalazły się tam już dawno temu. Ale nie mam wątpliwości, że z serią Ilony Andrews tak nie będzie, bo nieprzerwanie od kilku dobrych lat jest ona moim numerem jeden, a Kate Daniels pozostaje najlepszą książkową bohaterką, z jaką kiedykolwiek się zetknęłam. I wiecie co? Nigdy nie będę jej mieć dość, dlatego gdy tylko mogę napisać kilka dobrych słów o tej serii, jestem naprawdę szczęśliwa. Bo szerzenie wieści o świetnych powieściach jest jedną z moich ulubionych czynności!

Ale do rzeczy. To już czwarty tom przygód Kate, mieszkającej w Atlancie po Zmianie. I choć w poprzednich razach zagrożenie nadeszło z niespodziewanej strony, teraz jest to nawet coś więcej – bo pojawia się tutaj wątek bardziej osobisty. Miasto atakuje potężna bogini chorób i po kolei stara się wyniszczać najpotężniejszych mieszkańców Atlanty. Na jej drodze może stanąć Kate Daniels, ale kto z tego starcia wyjdzie zwycięsko, skoro Erra posiada magię taką, jak Kate, ale rozwiniętą lepiej przez jakieś tysiące lat?

Jak już wspomniałam, Kate jest moim zdaniem najlepiej skonstruowaną bohaterką, z jaką miałam do czynienia. Przede wszystkim od pierwszego tomu możemy zaobserwować, jak bardzo ta postać się rozwija, jak się zmienia. W Magia kąsa mieliśmy do czynienia z najemniczką, która stroniła od pracy zespołowej, na myśl o posiadaniu szefa aż ją skręcało, a przyjaciele byli jedynie luksusem, na jaki nie powinna sobie pozwalać. W Magia krwawi Kate nie traci ze swojego charakteru, nadal ma cięty język, jej riposty potrafią czasami zwalić z nóg, ale widać też, że kobieta przez ostatnie wydarzenia, jakie były jej udziałem, zmieniła się i wcale nie była to zła zmiana. Kate bardzo dobrze wie, co to odpowiedzialność i jest w stanie ją udźwignąć. Poza tym może i chce udawać silną, niezależną i obojętną, ale tak naprawdę zależy jej na tym mieście, na jego mieszkańcach, a na kilkorgu już zwłaszcza. Bo przecież Władca Bestii, Julie, Derek, Jim, Andrea czy Raphael nie są już dla niej tylko znajomymi, chociaż tego ona sama nie chce przyznać.

Jak zwykle u małżeństwa Gordonów mamy książkę naszpikowaną akcją i emocjami. Chociaż zdaje się, że Kate nie może nas już niczym zaskoczyć, oni po raz kolejny mrugają do nas okiem i mówią: „ha, tego się nie spodziewałeś, co?”. I właśnie tak jest. Poza tym wątki mitologiczne, których używają do swoich książek, zawsze są dopracowane w stu procentach. Gdy zagłębiam się w Atlantę po Zmianie, nie myślę sobie: „nieźle, ale to przerażająca wizja przyszłości”. Myślę: „wow, i jak oni sobie z tym poradzili, że to miasto jeszcze stoi?”. Rzeczywistość, którą budują na naszych oczach autorzy jest tak prawdziwa i namacalna, że największy sceptyk magii zastanowiłby się dwa razy, czy ta na pewno nie istnieje. A postać Erry jest jedną z najlepszych villainów, z jakimi musiała się mierzyć nasza bohaterka.

Magia krwawi to jedna z moich ulubionych książek (cóż za zaskoczenie, prawda?). Z całej serii o Kate Daniels zajmuje u mnie drugie miejsce, na tę część, która jest numerem jeden ze świata Daniels trzeba jeszcze trochę poczekać (aż do lata, bo właśnie wtedy ukaże się szósty tom), ale zdecydowanie warto. Nie wiem, czy wystarczy mi słów pochwały do zrecenzowania kolejnej części o Kate, bo chociaż mam dość pokaźny zasób, państwo Gordonowie stopniowo go wyczerpują. Ale to nic, zajrzę do słownika, douczę się kilku nowych, byle ich seria z Kate pozostawała nadal tak świetna, realistyczna, wciągająca i poruszająca, jak do tej pory.

A teraz przyznajcie się, sięgnęliście już po pierwszy tom i trzy kolejne? Bo jeśli nie, lepiej uważajcie. Kate i Jego Futrzasta Wysokość mogą nie przyjąć tego za dobrze!

https://naszksiazkowir.blogspot.com/2018/03/ilona-andrews-magia-krwawi.html

Zastanawiałam się ostatnio nad tym, czy jakaś książka, którą uwielbiam, kiedykolwiek mi się znudzi. Mogłoby się wydawać, że skoro czytam mnóstwo powieści i kolejne trafiają na półkę „Ulubione”, powoli powinny wypierać te, które znalazły się tam już dawno temu. Ale nie mam wątpliwości, że z serią...