Dziwna książeczka.
Z jednej strony powinna wydawać się chociaż(!) ujmującą historią o młodości, miłości, ambicjach i takie tam. Z drugiej strony, czegokolwiek się tu nie trąci, to zawsze można powiedzieć "można było więcej".
Wygląda jak pisana na kolanie podczas przerwy między Wiadomościami a Prognozą pogody.
Mamy trójkąt miłosny: chłopaka kochającego dziewczynę po nowotworze (o ile dobrze pamiętam), która ma zbyt głęboką depresję (wiecie, wyzdrowiała, więc się martwi... eee... nieważne), żeby odpowiedzieć na jego opiekuńczość i zaangażowanie, a także do kompletu jest i dziewczyna, która z kolei kocha wspomnianego chłopaka, ale ten jej nie zauważa. Poza tym gdzieś w tle plączą się jacyś inni bohaterowie, ale zostali potraktowani po macoszemu.
Opis szumnie ogłasza, że to się dzieje "w czasie przygotowań do Konkursu Chopinowskiego". Dobre sobie, tyle tam o tym jest, co kot napłakał.
To jest dobry szkic, pomysł na powieść. Ale jako gotowe dzieło radzi sobie kiepsko.
Ale podobał mi się sposób prowadzenia narracji (pierwszoosobowa, ale przez różne postaci prowadzona), więc leci gwiazdeczka bonusowa.

Dziwna książeczka.
Z jednej strony powinna wydawać się chociaż(!) ujmującą historią o młodości, miłości, ambicjach i takie tam. Z drugiej strony, czegokolwiek się tu nie trąci, to zawsze można powiedzieć "można było więcej".
Wygląda jak pisana na kolanie podczas przerwy między Wiadomościami a Prognozą pogody.
Mamy trójkąt miłosny: chłopaka kochającego dziewczynę po...