„Niebezpieczne związki” to epistolarna powieść, jedyna jaką w życiu napisał Pierre Choderlos de Laclos, a która była niezwykle poczytna już od czasu jej wydania.

Powieść jest przekrojem wszelkich możliwych relacji międzyludzkich. Pokazuje arystokratyczne społeczeństwo, którego codziennym motywem przewodnim życia i motywacją do działania było zepsucie moralne i pozory uczciwości. Cóż się jednak spodziewać po szlachcie francuskiej, która za wzór ma Marię Antoninę, królową wiodącą prym w rozrywce i rozrzutności; Voltaire’a, wielkiego liberała z jego odrzuceniem wiary w Kościół i krytycyzmem wobec wszelkich religii i ideologii; duchowieństwo mające wówczas ogromne przywileje, dochodowe stanowiska, prywatne majątki i jawne kochanki, jak np. kardynał de Rohan, który przyznawał dodatkowo, że jest ateistą! To właśnie w XVIII wieku kwitnie libertynizm odrzucający normy obyczajowe, a de Sade tworzy swe kontrowersyjne książki. Jak pisze tłumacz „Niebezpiecznych związków” Tadeusz Boy-Żeleński: „W XVIII wieku (…) nawet prawdziwe uczucie ukrywa się wstydliwie pod maską obojętności i cynizmu”, a „syntezą epoki staje się głośne zdanie Buffona: Jedyną rzeczą coś wartą miłości jest jej strona fizyczna”, bo (w opinii jednej z bohaterek) „miłość, którą wielbią jako źródło rozkoszy, w rzeczywistości jest najwyżej jej pretekstem”.
„Niebezpieczne związki” pokazują grupę społeczną, która mając nadmiar czasu i pieniędzy życie swe spędza na balach, w operze, na spotkaniach towarzyskich, a której przedstawiciele wewnętrznie zepsuci za sprawę honoru stawiają sobie dbanie o dobrą opinię wśród eleganckiego towarzystwa, zatem oszustwo i nieszczerość to główne cechy charakterów głównych bohaterów powieści.

W „Niebezpiecznych związkach” są nimi nadający ton fabule:
Markiza de Merteuil – kobieta niezwykle inteligentna, a przy tym sprytna intrygantka, która uwielbia bawić się cudzymi uczuciami i manipulować ludźmi; uważa, że „głupcy są wszak na świecie dla naszej uciechy”; jest to wdowa, która choć piękna i młoda, to nigdy nie wyszła ponownie za mąż, by „oszukiwać dla przyjemności, nie z musu”;
Wicehrabia de Valmont – wspólnik i były kochanek markizy, tak jak i ona uwielbiający zabawę i nie liczący się z innymi, w wyniku czego słynie z gubienia swych kolejnych kochanek; „nikt go nie szanuje, ale wszyscy się z nim liczą”, on sam uważa uczucie za nudne, a wierność za smutną
oraz ich ofiary:
prezydentowa de Tourvel - skromna, bogobojna młoda mężatka, na którą „zagiął parol” de Valmont;
Cecylia de Volanges – 15-letnia niewinna dziewczyna, która staje się marionetką w rękach markizy i wicehrabiego, co prowadzi do dramatycznych zdarzeń w jej życiu;
Kawaler Danceny - zakochany w Cesi.
Ich wspólne sprawy związane głównie z relacjami pomiędzy poszczególnymi osobami, wynikłe z tego uczucia, zaloty, chęć zemsty i zabawy prowadzą do dramatycznego dla wszystkich bohaterów końca.

„Niebezpiecznych związków” nie czyta się szybko. Więcej w nich słów niż treści z powodu wyszukanej elegancji epistolarnych zasad uprzejmości i wykwintnego wysławiania się. Największym plusem jest dokładne przedstawienie bohaterów od strony psychologicznej, a najbardziej ciekawym i napędzającym fabułę elementem jest intryga knuta przez głównych bohaterów. Jak pisze o książce Boy-Żeleński: „Jest ona podwójnie ciekawa: raz jako nieporównywalny wyraz doby, w której powstała i którą maluje, po wtóre jako arcydzieło psychologii, mało równych sobie mające.”

„Niebezpieczne związki” to epistolarna powieść, jedyna jaką w życiu napisał Pierre Choderlos de Laclos, a która była niezwykle poczytna już od czasu jej wydania.

Powieść jest przekrojem wszelkich możliwych relacji międzyludzkich. Pokazuje arystokratyczne społeczeństwo, którego codziennym motywem przewodnim życia i motywacją do działania było zepsucie moralne i pozory...