"Był bardzo dziwny. Niepokojący. Przystojny, ale w taki szorstki sposób. Może przez tę bliznę, jednodniowy zarost albo to beznamiętne, oceniające spojrzenie."

To brzmi dla mnie trochę jak początek tandetnego, "harlekinowego" romansu. Nieziemski, zimny, ale nieodparcie pociągający mężczyzna (z nieodłącznym jednodniowym zarostem...), oczywiście zauroczenie od pierwszego wejrzenia, zakazana miłość - nie może być inaczej, skoro od ślubu z innym dzielą Sylwię tylko dwa tygodnie... Trąci kiczem, prawda?

Czasem wydaje mi się, że tkwiący we mnie romantyzm sprawia, że potrafię nieco przymknąć oko na odrobinę kiczu i pretensjonalności, na naciągane sytuacje... Ale niestety - tym razem nawet w mojej romantycznej duszy cały czas coś krzyczało: Co za grafomania! Nawet dobra, piękna historia nie uratuje książki, jeśli została napisana w tak koszmarny sposób.

Owszem, Aleks i Sylwia jako bohaterowie podobali mi się, sens całej historii, ich miłość, to jak obydwoje się zmienili - również. Ale to wszystko zostało zepsute, po prostu - nie było w dobrym guście...

To już druga książka tej autorki, którą czytam, i moja ocena jest identyczna: świetna historia, ale napisana tragicznie...

"Był bardzo dziwny. Niepokojący. Przystojny, ale w taki szorstki sposób. Może przez tę bliznę, jednodniowy zarost albo to beznamiętne, oceniające spojrzenie."

To brzmi dla mnie trochę jak początek tandetnego, "harlekinowego" romansu. Nieziemski, zimny, ale nieodparcie pociągający mężczyzna (z nieodłącznym jednodniowym zarostem...), oczywiście zauroczenie od pierwszego...